ورود به حساب کاربری

نام کاربری *
رمز عبور *
مرا به خاطر بسپار.

ایجاد یک حساب کاربری

پر کردن فیلدهایی که با ستاره (*) نشانه گذاری شده ضروری است.
نام *
نام کاربری *
رمز عبور *
تکرار رمز عبور *
ایمیل *
تکرار ایمیل *

نگارستان

ناو هواپیمابر کلاس Gerald R.Ford

ناوهای هواپیمابـر کلاس Gerald R. Ford

ناوهای هواپیمابر کلاس جرالد آرفورد (Gerald R.Ford)، نسل آیندۀ سوپرناوهای هواپیمابر هسته ای و از طبقه Super Carrier، متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا می باشد که برای جایگزینی با خانواده ناو هواپیمابر کلاس نیمیتز در نظر گرفته شده است.

 ناو هواپیمابـر

 

نسل جدید ناوهای هواپیمابر، این شهرهای متکی به انرژی هسته ای، برای تامین حداکثر توان الکتریکی به دو راکتور A1B سوخت پلوتونیم مجهز گردیده است که شعاع عملیاتی (برد عملیاتی) آن را نامحدود و برای مدت 25 سال بی نیاز از سوختگیری مجدد نموده و با 50 سال عمر مفید، در خدمت نیروی دریایی ایالات متحده آمریکاست.

عرشه این ناوهای نسل جدید نیز با استفاده از حسگرها و کنترلرهای مکانیکی و الکترونیکی پیشرفته و همچنین بازیافت تمام خودکار عرشه و باند پروازی، میزان حضور و خطرات موجود برای نیروی انسانی را تا حد زیادی کاهش داده است. همچنین بدنه این ناو، بسیار شبیه به ناوهای کلاس نیمیتز می باشد اما در تکنولوژی بسیار پیشرفته تر از ناوهای این کلاس است که از پیشرفته بودن آن می توان به سیستم الکترومغناطیسی پرتاب هواپیما اشاره کرد.

از دیگر ویژگی های نسل جدید از این ابرسازه ها، بالاترین استفاده از منابع پاک انرژی، حداقل آلایندگی محیط و استفاده از حداکثر مکانیزاسیون و هوش مصنوعی با هدف به حداقل رساندن استفاده از نیروی انسانی، کاهش هزینه های چرخه زندگی، هشدار در برابر انواع تهدیدات خارجی و درونی خصوصاً سیستم فوق پیشرفته تشخیص و اتفاء حریق به صورت تمام خودکار است.

ناوهای هواپیمابر کلاس Gerald R.Ford، ظرفیت حمل بالغ بر 75 تا 90 فروند جنگنده و هواپیماهای بال ثابت و حدود 25 فروند بالگرد را دارا خواهد بود و تعداد خدمه این ناو 4.660 نفر که به نسبت یواس‌اس جورج اچ. دبلیو. بوش با شماره CVN-77 کاهش چشمگیر 2000 نفر پرسنل را شاهد خواهد بود.

 

ویژگی ها

• دستگیر دنده یا نگه دارنده های کابل بریر پیشرفته که یک سیستم مکانیکی است که بر روی عرشه قرار دارد و باعث کاهش سرعت هواپیما می شود.

 اتوماسیون، که باعث کاهش خدمه مورد نیاز شده است

 سیستم موشکی Sea Sparrow به روز رسانی شده است

رادار AN/SPY-3، رادار باند دوگانه (DBR) که برای ناوشکن Zumwalt توسعه یافته است

 سیستم الکترومغناطیسی پرتاب هواپیما (Emals) که جایگزین سیستم پرتاب با پیستون بخار آب شده است

 طراحی راکتور هسته ای جدید با نام A1B، برای تولید برق بیشتر

 طراحی بدنه استیلت برای افزایش رادارگریزی

 توانایی حمل هواپیماهای : F-18 Hornet ، EA-18 Gravler ، F-35 Lightning

 

کار ساخت و ساز این ناوهای فوق پیشرفته و اعجاب انگیز در بهار سال 2007 آغاز گردید و با برنامه ریزی های انجام شده، قرار است اولین نمونه تولیدی با نام  جرالد آر فورد و با شماره  CVN-78  تا پایان سال 2015، تحویل نیروی دریایی گردد و ناو هواپیمابر یواس‌اس جان اف. کندی با شماره CVN-79، دومین پروژه در حال ساخت سوپر ناوهای هواپیمابر از کلاس Gerald R. Ford در نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا خواهد بود.

 

ناو هواپیمابـر

 

شرکت صنایع کشتی سازی اینگالس هانتینگتون واقع در ویرجینیا، وابسته به شرکت نورثروپ گرومان که تنها شرکتی در ایالات متحده است که توانایی ساخت ناو هواپیمابر هسته ای را دارد، سازنده این پیچیده ترین و عظیم ترین ماشین های ساخت بشر در تاریخ با افزون بر 1.4 میلیارد قطعه، وزنی بالغ بر 100هزار تن، 337 متر طول، 41 متر ارتفاع و عرض متوسط 90 متر و حداکثر سرعت 64 کیلومتر در ساعت و هزینه ای در حدود 12.8 بیلیون دلار تا سال 2020 خواهد بود.

در سال 2005 هزینه ای در حدود 8 میلیارد دلار به استثنای 4.8 میلیارد دلاری که صرف تحقیق توسعه شد، به این طرح اختصاص یافت اما با ارائه گزارشی در سال 2009، اعلام گردید که هزینه ساخت این ناو در حدود 14 میلیارد دلار می باشد که از این مبلغ، 9 میلیارد دلار هزینه ساخت خود ناو می شود. با برنامه هایی که نیروی دریایی اتخاذ کرده، آخرین ناو هواپیمابر کلاس Nimitz، در سال 2058 از خدمت خارج خواهد شد.

 

نامگذاری

بر اساس تصمیمات وزارت دفاع مقرر شد که اولین فروند از این ناو (CVN-78) با نام جرالد آر فورد، دومین فروند (CVN-79) با نام جان اف کندی و سومین فروند (CVN-80) با نام اینترپرایز، نام گذاری شود. 

 

ناو های این کلاس

انتظار می رود تا ده فروند ناو از این کلاس ساخته شود که تا به امروز سه فروند در حال ساخت است.

جرالد آر فورد، CVN-78 (سال ورود: 2015) : جایگزین با ناو اینترپرایز  CVN-65

جان اف کنـدی، CVN-79 (سال ورود: 2020) : جایگزین با ناو نیمیتــــــز  CVN-68

اینتـــرپـرایـــز، CVN-80 (سال ورود: 2025) : جایگزین با ناو آیــزنهاور  CVN-69 

 

هواگردهای قابل حمل

ناو های این کلاس قادر خواهند بود 75 تا 90 فروند از انواع هواپیما و هلی کوپترهای زیر را حمل نماید:

F-18 Hornet

EA-18 Gravler

F-35 Lightning

  

رادار AN/SPY-3

این رادار که ساخت شرکت ریتون می باشد شامل 5 رادار و 10 آنتن می باشد و یک رادار فعال الکترونیکی اسکن آرایه است که در دو باند X و S فعالیت می کند. همچنین می توان از آن به عنوان رادار جستجوی افق و رادار کنترل آتش استفاده کرد.

از باند X که در محدوده فرکانس 7 - 12.5 گیگا هرتز عمل می کند برای کنترل آتش موشک Sea Sparrow و به دلیل داشتن پهنای باند فرکانسی گسترده از آن به عنوان تشخیص بهتر هدف و اشراق روشنایی هدف برای SM-2 استفاده می شود و همچنین از باند S برای بهبود در امر جستجو، عملیات در انواع آب و هوا و برای تعیین مسافت هدف مورد استفاده قرار می گیرد.

 

سیستم الکترومغناطیسی پرتاب هواپیما

این سیستم که توسط نیرویی دریایی ایالات متحده در حال توسعه است، یک سیستم پرتاب هواپیما با استفاده از  یک درایو موتور خطی الکترومغناطیس از روی عرشه می باشد که جایگزین سیستم قدیمی پیستون بخار آب خواهد شد و مدل جدید شتاب بیشتری را به هواپیمای در حال برخاست می دهد. همچنین از مزایای دیگر این سیستم می توان به کاهش هزینه ها، تعمیر و نگهداری آسان تر، توانایی پرتاب هواپیماهای سبک و سنگین، وزن کمتر، اشغال فضای کمتر و نیاز نداشتن به آب شیرین برای این کار که نسبت به نمونه پیستونی بخار، هزینه ها کاهش می یابد، اشاره کرد.

این سیستم با استفاده از یک موتور القایی (ILM) و با استفاده از جریان برق به تولید میدان مغناطیسی می پردازد و از چهار عنصر اصلی تشکیل شده است. موتور القایی خطی شامل یک ردیف از سیم پیچ های استاتور است که تابعی از روتور یک موتور معمولی می باشد که تا 240 کیلومتر بر ساعت به هواپیما سرعت می بخشد. این موتور به مقدار زیادی انرژی الکتریکی در عرض چند ثانیه نیاز دارد که از این رو هر روتور توانایی ذخیره سازی 100 مگا ژول را دارد و می تواند در عرض 45 ثانیه شارژ مجدد شود. لازم به ذکر است که این سیستم در ابتدا بر روی زمین و در سال 2010 مورد آزمایشات قرار گرفت.

 

راکتور A1B

یک راکتور هسته ای برای تامین برق و نیرو محرکه ناوهای کلاس فورد می باشد که برای جایگزینی با راکتور  A4W  مورد استفاده در کلاس نیمیتز، از سال 1998 در حال توسعه است که هر راکتور قادر است تا 300 مگاوات برق تولید کند.

 

مشخصات

نوع : ناوهواپیمابر

تناژ: 100000 تن (نمونه اول)، 101600 تن (نمونه دوم)، 112000 تن (نمونه سوم)

طول : 333 متر

عرشه پرواز : 77 متر

آبخور : 41 متر

پیشرانه : دو راکتور هسته ای A1B

سرعت : 56 کیلومتر بر ساعت

 

تسلیحات

موشک های سطح به هوا Sea Sparrow ، سیستم های دفاع نزدیک