نگارستان

جنگنده نسل پنجم F.35 Lightning II ، بخش دوم

ایالات متحده آمريكا بعنوان ابرقدرت بلامنازع نظامی جهان برای داشتن دست بالا در تسلیحات تهاجمی و نهایتا حفظ استیلای نظامی خود بر جهان،در آرزوی ساخت هواپيمای جنگنده اي پرقدرت و دارای سرعت فراصوت،با كمترين هزينه ساخت و بالاترین قابلیت پنهانکاری جهت كمترين احتمال خطر در رویارویی با سامانه های دفاع هوایی کشورهای رقیب و مشخصا سامانه دفاع موشکی S-300 روسیه که تقریبا تمامی جنگنده های موجود در جهان را رهگیری و شکار میکند،بود که اين  آرزو هم اكنون با ظهور هواپيماي جنگنده اف-35 تحت پروژه JSF تحقق يافته است.

حسگرها و سامانه های الکترونیکی

حسگرها و سامانه های مخابراتی F-35،شامل سامانه های تعیین موقعیت،فرماندهی،کنترل و شبکه مرکزی کنترل جنگ افزار میشود. مهمترین سامانه این جنگنده،رادار AN/APG-81 AESA است که توسط سیستمهای الکترونیکی نورثروپ گرومن طراحی شده. جنگنده اف-35  به یک سیستم هدفگیری الکترواپتیکی،ساخته شرکت لاکهید مارتین مجهز میباشد که تقریبا زیر قسمت دماغه هواپیما قرار گرفته است. این پاد قابلیتهایی مانند پاد Lockheed Martin Sniper XR را دارد و طوری ساخته شده که باعث نمیشود F-35 به سادگی در رادارها قابل رویت باشد.

شش عدد حسگر مادون قرمز در اطراف هواپیما نصب شده اند که قسمتی از سامانه AN/AAQ-37 DAS،ساخت شرکت نورثروپ گرومن میباشند. این سامانه وظیفه هشدار شلیک موشک به سمت F-35، گزارش محل شلیک موشک،شناسایی و ردیابی هواپیماهای اطراف F-35 را دارد. همچنین جایگزین سیستمهای قدیمی دید در شب نیز میباشد. سامانه DAS بگونه ای طراحی شده است که توانایی استفاده از تمامی امکانات آن بصورت همزمان در هر موقعیت و هر زمانی امکان پذیر میباشد. سیستم جنگ الکترونیکی متعلق به جنگنده اف-35 نیز سیستم (AN/ASQ-239(Barracuda ساخت شرکت BAE Systems میباشد. بخشهای مخابراتی،ناوبری و شناسایی توسط شرکت نورثروپ گرومن طراحی و ساخته شده که شامل یک دیتا لینک پیشرفته چندمنظوره (Multifunction Advanced Data Link or MADL) هستند. جنگنده اف-35 اولین جنگنده ای است که حسگرهای ترکیبی در آن بکار رفته است. این حسگرهای ترکیبی دو فرکانس رادیویی را ترکیب کرده و از سیستم ردیابی IR (فروسرخ) جهت ادامه کشف اهداف استفاده میکند و در هر شرایطی میتواند اطلاعات بدست آمده را بدون شناسایی شدن توسط MADL  خود به اشتراک بگذارد.

جنگنده اف-35 طوری ساخته شده که پیوند محسوسی بین حسگرهای آن وجود دارد و این حسگرها بخش بسیار مهمی در این هواپیما بشمار می آیند و این مسئله باعث میشود تا تصاویر منسجمی از حقایق اطراف هواپیما بدست آید. برای مثال AN/APG-81 تنها یک رادار چندحالته نیست و قسمتی از سیستم جنگ الکترونیک F-35 نیز بحساب می آید. تمامی اطلاعات حسگرهای موجود در این جنگنده توسط پردازشگر اصلی موجود،پردازش میشوند تا تمامی عملیاتهای هواپیما را به خوبی پشتیبانی کنند.

بر خلاف F-22 تمامی نرم افزارهای F-35 بدلیل سرعت بیشتر تولید  توسط برنامه C++ نوشته شده اند. سیستم عامل یکپارچه DO-178B  در شرکت Green Hills Software که وابسته COTS میباشد،تهیه شده است. نسخه نهایی این نرم افزار یا همان Block 3 آن،برای F-35 تعبیه شده و شامل بیش از 8.6 میلیون خط،کد میباشد. به گفته ژنرال نورتون شوارتز (Norton Schwartz) بزرگترین عامل تاخیر پروژه F-35 ،نرم افزار آن میباشد که برنامه تولید آن را تا سال 2016 به تاخیر انداخته است.

سیستم جنگ الکترونیک بکار رفته در F-35 بگونه ای است که ابتدا  هواپیمای دشمن را شناسایی میکند و بعد از اسکن الکترواپتیکی و پس از انجام واکنش مناسب،بدون شناسایی شدن توسط دشمن،محل را ترک خواهد کرد. نیروی هوایی ایالات متحده قصد دارد که رپتورهای خود را به سیستم حسگرهای ترکیبی F-35  آپگرید کند ولی تاکنون بودجه ای به آن تعلق نگرفته است. نکته جالب توجه این است که سامانه های ایونیکی CATBird امکان شناسایی و جمینگ F-22 را دارد.

صفحه نمایش کلاه خلبان (HMDS) 

اساسا جنگنده اف-35  نیازی به هدفگیری فیزیکی جهت شلیک موفق سلاح های خود ندارد. این امر به این دلیل است که حسگرهای بی نظیر F-35 میتوانند هواپیماهای دشمن را در هر جهت شناسایی کنند و اطلاعات مربوطه را در کلاه خلبان به نمایش در بیاورند که البته هیچگونه مشکلی در دید خلبان نسبت به محیط ایجاد نمیکند و همزمان اطلاعات را به موشک موردنظر تا موقعی که هدف خود را بیابد و بسوی آن روانه شود،بدهند. البته انواع جدید موشکها،توانایی بهتری نسبت تعقیب اهداف،هنگامی که بدون ملاحظه در جهت حرکت هدف بسوی آن شلیک میشوند،دارند که به این امکان، HighOff-Boresight گفته میشود. البته سرعت و مسیر پروازی نیز در برد مفید این موشک ها موثر است. هنگامی که سیستم HMDS اهداف انتخاب شده را به خلبان نمایش میدهد،سنسورها از فرکانسهای ترکیبی رادیویی و  فروسرخ جهت ادامه رهگیری اهداف نزدیک به هواپیما استفاده میکنند. سیستم نمایشگر موجود در کلاه خلبان،بصورت خودکار اطلاعات و موقعیت نزدیکترین جنگنده ها را در اختیار خلبان میگذارد.

سیستم های موجود در F-35  امکان مشاهده،تعیین موقعیت،تصمیم گیری و انجام عمل مناسب را که موسوم به OODA loop میباشند،به سرعت فراهم میسازند. پنهانکاری و حسگرهای پیشرفته در شناسایی جنگنده های دشمن خلبان را در هنگامی که شناسایی آن دشوار باشد،یاری میکنند. سیستم خودکار تشخیص موقعیت دشمن نیز در موقعیت یابی آن کمک میکند. سنسورهای ترکیبی نیز باعث تصمیم گیری سریع میشوند و در نهایت هواپیما واکنشی علیه جنگنده های دشمن انجام میدهد،بدون اینکه آنها متوجه حضور F-35 در نزدیکی خود شوند.

نسل آینده جمرها

نیروی دریایی ایالات متحده  قصد جایگزین کردن هواپیمای ویژه حملات الکترونیکیNorthrop Grumman EA-6B Prowler با جنگنده اف-35 که دارای پادهای پنهانکار جمر میباشد را دارد. در تاریخ 30 سپتامبر 2008 نیروی دریایی ایالات متحده طرح کلی و پیش نیازهای نسل بعدی جمرها یا همان NGJ را ارائه داد که بر پایه طراحی مدولار و باز بودند. نیروی دریایی 4 کمپانی برای ساخت این جمرها انتخاب نمود.

NGJ قابلیت حمله سایبری را نیز دارد و از رادار AESA جهت وارد کردن جریان داده ها از راه دور استفاده مینماید. طراحی نسل بعدی جمرها توسط دو شرکت ITT-Boeng انجام شد که شامل 6 عدد ارایه AESA است و اطراف هواپیما را بطور کامل پوشش میدهند. این تیم قراردادی 42 میلیون دلاری جهت گسترش طرح خود بر پایه تجربیات ITT در پهنای باند الکترونیکی انتن های ارایه ای هدایت پذیر منعقد نمود. البته در همان زمان قراردادهایی نیز در این زمینه با شرکت های Raytheon و  Northrop Grumman و  BAE Systems بسته شد.

تاریخچه عملیاتی

اولین فروند از F-35A در شهر فورت ورث (Fort Worth) ایالت تکزاس در 19 فوریه 2006 رونمایی شد. این هواپیما تست های گسترده زمینی را در پایگاه مشترک هواییِ نیروی دریایی فورت ورث در اواخر سال 2006 انجام داد. در سپتامبر سال 2006 برای اولین بار پس سوز موتور توربوفن F-135 درحالی که بر روی یک هواپیما نصب شده بود،بطور کامل مورد آزمایش قرار گرفت. همینطور F-35 برای اولین بار بر پایه توان خود راه اندازی شد. در 15 سپتامبر 2006 ، F-35A اولین پرواز خود را بخوبی انجام داد. پس از آن یک فروند هواپیمای مسافری بویینگ 300-737 ملقب به CATBird به عنوان بستر تست ایونیک F-35 استفاده شد.  اینگونه که سامانه های ایونیک F-35 هرکدام در قفسه هایی در این هواپیما قرار گرفتند و کاکپیت آن کاملا در این هواپیما شبیه سازی شد و اولین پرواز خود را در سال 2007 با موفقیت انجام داد. این بویینگ به CATBird ملقب گردید.

در 31 ژانویه 2008 در فورت ورث تکزاس،سرهنگ دوم جیمز فلیپر کرامبرگ (James Flipper Kromberg) از نیروی هوایی ایالات متحده، اولین خلبانی بود که F-35 را مورد ارزیابی قرار داد و سلسله ای از مانورها را در بیست و ششمین پرواز آن انجام داد. F-35 AA-1 در سی و چهارمین پرواز خود برای اولین بار و بصورت آژمایشی در تاریخ 28 مارس 2008 ،سوختگیری هوایی انجام داد و باقی مراحل تست در تاریخ 13 نوامبر 2008 انجام شدند. هنگامیکه AA-1 برای اولین بار با سرعت سوپر سونیک پرواز کرد و به سرعت 1.05 ماخ در ارتفاع 30000 پا دست یافت،در طول مدت 8 دقیقه ای این پرواز،چهار بار سرعت صوت شکسته شد.

اولین جنگنده F-35B ملقب به BF-1 اولین پرواز خود را در تاریخ 11 ژوئن 2008 انجام داد. پروازی که بصورت متعارف و با خلبانی گراهام تاملینسون (Graham Tomlinson) خلبان شرکت BAE Systems انجام شد. BF-1 اولین F-35 بهینه سازی شده از نظر وزن با ویژگی های خاص طراحی خود  بود که بزودی بر روی دیگر F-35 ها نیز صورت خواهد گرفت.

تست سیستم های پیش رانش STOVL هنگام پرواز در 7 ژانویه 2010 آغاز شد. سیستم STOVL به مدت 14 دقیقه در طول 48 دقیقه پرواز تست،هنگامیکه هواپیما سرعت خود را از 390 Km/h به 330Km/h کاهش داد مورد استفاده قرار گرفت. F-35B اولین بار در تاریخ 17 مارس 2010 بصورت کاملا هاور یا ایست کامل در هوا به هنگام فرود،پرواز نمود. در پرواز آزمایشی به تاریخ 10 ژوئن 2010 ، F-35B به عنوان دومین هواپیمای STOVL که با سرعت سوپرسونیک پرواز کرد،نام خود را ثبت نمود. کاری که جد آن ملقب به X-35B در سال 2001 انجام داد.

نزدیک به 30% این پروازهای تستی به نگهداری و مراقبت بیشتر از حد معمول جهت آماده شدن دوباره برای پرواز نیاز داشتند. در ماه مارس سال 2010 بر اساس آمار ارائه شده،در برنامه F-35 بیش از میلیون ها  ساعت بیشتر از مقدار پیش بینی شده،کار انجام شده بود. ارتش ایالات متحده پیش بینی  میکند که هزینه کل ناوگان F-35 های آمریکایی در طول 65 سال،442 میلیارد دلار بیش از مبلغی که قبلا پیش بینی شده بود،باشد. تاخیر برنامه F-35 موجب کسری 100 جت در تیم های ارتش و نیروی دریایی شد. ارتش ایالات متحده سعی دارد تا با اجرای مدیریت دقیق تر و تمدید زمان پایان خدمت F/A-18 های نیروی دریایی،این کسری را جبران نماید.

اولین پرواز F-35C که از نوع حامل این هواپیما میباشد در تاریخ 7 ژوئن 2010 انجام شد. این پرواز 57 دقیقه ای با خلبانی جف اسلیم نولس (Jeff Slim Knowles) که ماموریت تست F-117 را نیز پیش از این در کارنامه خود داشت،انجام شد. بطور کلی 11 فروند F-35 به نیروی هوایی آمریکا در سال مالی 2011 تحویل شده است.

در تاریخ 9 مارس 2011 تمامی F-35 ها به علت خرابی دو ژنراتور و نشت روغن در حین پرواز زمینگیر شدند. از سال 2007 این اولین پروازی بود که بطور جدی دچار مشکل شد. هفت فروند از 10 فروند هواپیمای آزمایشی،چهار روز بعد آماده پرواز شدند. این هواپیماها از مدل های قدیمی ژنراتورها استفاده میکردند که باعث بروز مشکل هنگام پرواز نمیشدند. در 3 اوت 2011 کل ناوگان F-35 زمینگیر شدند. این اقدام محتاطانه باعث شد تا دفتر مشترک پروژه به بررسی نقص های سیستم الکتریکی یک فروند F-35A AF-4 طی تستهای زمینی بپردازد.

تولیدات و شرکای بین المللی پروژه

هنگامی که ایالات متحده اولین مشتری و پشتیبان مالی پروژه بود، بریتانیا،ایتالیا،هلند،کانادا،ترکیه،استرالیا،نروژ و دانمارک پذیرفتند تا 4.375 میلیارد دلار جهت گسترش این طرح پرداخت نمایند. کل فرآیند تولید و توسعه F-35 مبلغی حدود 40 میلیارد دلار را در بر میگرفت که بخش اعظم آن توسط ایالات متحده پرداخت شده است. 9 عضو اصلی سهیم در پروژه برنامه ای جهت تولید بیش از 3100 فروند تا سال 2035 دارند که بیش از 2400 فروند از آن متعلق به آمریکا میباشد.

شرکای خارجی در سه گروه تقسیم بندی میشوند. این گروه ها بر اساس مقدار پشتیبانی مالی هر یک از این کشورها به پروژه،مقدار تکنولوژی منتقل شده از کشور مبدا و قراردادهای فرعی  برای مشارکت با شرکتهای ملی و توانایی کشورها در تولید جنگنده ها در داخل خاک خودشان از یکدیگر متمایز میشوند.

انگلستان به عنوان گروه اول شناخته میشود. این کشور 2.5 میلیارد دلار برای این برنامه اختصاص داده بود که چیزی حدود 10% هزینه کل پیش بینی شده بود. در گروه دوم نیز ایتالیا با 1 میلیارد دلار بودجه و هلند 800 میلیون دلار بودجه قرار میگیرند. شرکای گروه سوم شامل ترکیه با 195 میلیون دلار،کانادا 160 میلیون دلار،استرالیا 144 میلیون دلار،نروژ 122 میلیون دلار و دانمارک 110 میلیون دلار میشوند. اسرائیل و سنگاپور نیز به عنوان شرکای امنیتی بحساب می آیند.

معرفی انواع گوناگون F-35

جنگنده اف-35 در سه مدل اصلی تولید میشود که هریک مخصوص انجام عملیاتی خاص میباشد. نوع چهارم این هواپیما که با نام F-35I شناخته میشود برای اسرائیل است.

F-35A

این نمونه از نوع نشست و برخاست متعارف (CTOL) میباشد که برای نیروی هوایی ایالات متحده و دیگر ارتشهای دنیا طراحی شده است. این جنگنده سبکترین و کوچکترین مدل F-35 میباشد و تنها مدلی است که به یک مسلسل درونی 25 م.م  GAU-22/A که پیش از این نیز در جنگنده AV-8B Hariier II نیز استفاده شده بود،مجهیز میباشد. این توپ بگونه ای طراجی شده که در مقایسه با توپ 20 م.م M61 Vulcan که بر روی دیگر جنگنده های نیروی هوایی ایالات متحده نصب شده است در مقابل اهداف زمینی موفق تر عمل میکند.

از F-35A انتظار میرود نسبت به F-16 مانور پذیرتر،چابکتر و توانایی تحمل فشار G بالاتر،ویژگی پنهانکاری مناسب،حمل محموله بیشتر،برد مفید با مخازن سوخت داخلی،ایونیک،اثربخشی عملیاتی،توانایی پشتیبانی و پایداری بیشتری داشته باشد. از آن انتظار میرود تا عملکردش در شتابگیری همچون یک فروند F-16 با تانک های سوخت خارجی باشد. همچنین یک لیزر داخلی و حسگرهای فروسرخ مانند غلاف Sniper XR متعلق به F-16 برای آن در نظر گرفته شده است. این نوع از F-35 قرار است با F-16 Fighting Falcon جایگزین شود و  همینطور قرار است با A-10 نیز جایگزین شود که از سال 2028 این جایگزینی آغاز میشود.

F-35B

این نمونه مختص پرواز از باندهای کوتاه و فرود بصورت عمودی میباشد. اندازه این مدل و مدل A برابر است ولی مدل B حدود یک سوم از دیگر مدلها سوخت کمتری دارد که برای ساخت مکانی برای سیستم پرواز عمودی فدا شده است. این مدل همچون جنگنده AV-8B Harrier II ، تسلیحات خود را در یک غلاف زیر شکم خود حمل میکند. این نکته نیز حائز اهمیت است که F-35A توانایی تحمل فشار 9G را دارد ولی F-35B توانایی تحمل 7G را دارا میباشد. این مدل در تاریخ 18 دسامبر 2007 در پایگاه لاکهید مارتین در فورت ورث رونمایی شد و اولین پرواز آزمایشی خود را  در تاریخ 11 ژوئن 2008 انجام داد.

برخلاف مدلهای دیگر F-35B بدلیل سیستم نشست و برخاست عمودی،فاقد قلابهای فرود میباشد. خلبان با فشردن دکمه STOVL/HOOK در کاکپیت بجای استفاده از قلابهای فرود،نیروی رانش جت را مستقیما به نازلهای نشست و برخاست عمودی ارسال میکند و با این عمل F-35B عملا نیازی به قلابهای فرود نخواهد داشت. تفنگداران دریایی ایالات متحده برنامه ای جهت خرید 340 فروند  F-35B جهت جایگزین کردن با جنگنده F/A-18 هورنت مدلهایA،B،C،D و همچنین AV-8B Harrier II را دارد.

نیروی دریایی و هوایی انگلستان،برنامه ای جهت جایگزین کردن F-35B با Harrier GR9 خود دارند. یکی از نیاز های نیروی دریایی انگلستان این بود که F-35 قابلیت پرواز از کشتی و توانایی فرود عمودی را داشته باشد. البته در اکتبر 2010 دیوید کامرون اعلام کرد که انگلستان سفارش خود را به مدل C این جنگنده تغییر داده است.

ارتش ایتالیا در حال آماده سازی پایگاه هوایی گراتگلی(Grottaglie) برای نگهداری از F-35B است. ارتش این کشور باید 22 فروند از این جنگنده را در طول سالهای 2014 تا 2021 بهمراه ابزار سازگار کردن ناوهواپیمابر کاور (Cavour) با این جنگنده تا سال 2016 دریافت کند.

در سال 2011 تفنگداران دریای ایالات متحده با نیروی دریایی این کشور توافقنامه ای بر مبنای اینکه 340 فروند F-35B بهمراه 80 فروند F-35C از 260 فروند F-35C متعلق به نیرویی دریایی به تفنگداران دریایی این کشور تعلق خواهد گرفت،امضا کردند. پنج اسکادران از F-35C تفنگداران دریایی در ناوهای هواپیمابر مورد استفاده قرار خواهند گرفت و مدلهای B متعلق به تفنگداران،در کشتی های آبی،خاکی و سواحل مورد استفاده قرار میگیرند.

در 6 ژانویه 2011 رابرت گیتس اعلام کرد که بودجه 2012 ،وقفه ای دوساله در تولید F-35B ایجاد میکند که در این مدت امکان دارد تغییراتی در هر فروند ایجاد شود و درنهایت اگر طرح به صرفه و موفق نباشد، تولید این مدل به کلی کنسل شود. در تاریخ 3 اکتبر 2011 این مدل اولین پرواز عمودی خود را از عرشه کشتی آبی،خاکی USS Wasp انجام داد.

F-35C (نوع Carrier یا حامل)

این نمونه از F-35  دارای بالهای بزرگتری است که نوک این بالها به صورت تا شونده طراجی شده اند. همچنین دارای کنترل سطح دم میباشد که هدایت پذیری هواپیما در سرعت های کم را افزایش میدهد. این نمونه دارای ارابه های فرود قویتر جهت فرود با فشار ایجاد شده توسط محموله،دو چرخ در ارابه فرود جلویی و یک قلاب دم قدرتمند میباشد. بالهای بزرگ F-35C این امکان را به آن میدهد تا با سرعت کمتری فرود آید درحالی که برد و مقدار محموله قابل حمل را افزایش میدهد.

نیروی دریایی ایالات متحده از F-35C استفاده خواهد نمود. این نیرو قصد خرید 480 فروند از این جنگنده و جایگزینی آن با F/A-18 Hornet  مدلهای A،B،C،D را دارد. در 27 ژوئن 2007 نوع حامل F-35 بازرسی های انتقادی طراحی سیستم هوایی خود را پشت سر گذاشت و این بدان معنا است که دو فروند F-35C آزمایشی به مرحله تولید وارد شدند. انتظار میرود نوع C این جنگنده فوق العاده،تا سال 2014 وارد خدمت شود. اولین F-35C در 29 جولای 2009 رونمایی شد. در 6 نوامبر  2010 اولین F-35C تحویل پایگاه هوایی،دریایی پاتاکسنت ریور (Patuxent River) شد.

در اکتبر سال 2010 انگلستان تصمیم گرفت تا سفارش خود را از  F-35B به F-35C تغییر دهد که هم توانایی عملیات از زمین و هم از دریا را دارا میباشد. تاکنون مجموع تعداد نوع حامل F-35 که قرار است تولید شود، اعلام نشده است. ناو هواپیمابر جدید انگلستان که از کلاس ملکه الیزابت میباشد به اندازه کافی بزرگ است تا قابلیت انجام نشست و برخاست هواپیماهای که STOVL نیستند را داشته باشد. این ناو، 12 فروند F-35C حمل خواهد کرد که قابل ارتقا به 36 فروند نیز میباشد.

در سال 2011 ، F-35C به مدت 6 روز به علت خطای نرم افزاری در تا شدن بالها هنگام پرواز،زمینگیر شد.

در 27 جولای 2011 جنگنده اف-35C با کد CF-3 برای اولین بار پروازی توسط قلاب پرتاب کننده با استفاده از نیروی بخار در پایگاه هوایی دریایی مهندسی لیک هرست(Lake hurst) انجام داد. قلاب پرتاب کننده آزمایشی TC-13 Mod 2 نمایانگر تکنولوژی بکار رفته در این ناوگان میباشد.

نکته: از سیستم پرواز توسط قلاب پرتاب کننده با استفاده از نیروی بخار به علت کوتاه بودن باند پرواز ناوهای هواپیمابر،به عنوان شتاب دهنده به هواپیما استفاده میشود تا در مسافتی کوتاه به شتاب لازم جهت برخاست برسد.

F-35I مخصوص اسرائیل

این مدل در واقع همان F-35A با تغییرات ویژه اسرائیل میباشد. یکی از مقامات بلند پایه نیروی هوایی اسرائیل اظهار کرد که هواپیمای ملقب به F-35I جنگنده ای میباشد که قرار است تجهیزات اسرائیلی بر روی آن نصب گردند. ایالات متحده آمریکا نیز اعلام کرد که این اجازه را نمیدهد تا اسرائیل تجهیزات الکترونیکی داخل هواپیما را عوض کند درحالیکه برخی تجهیزات این هواپیما به گونه ای هستند که پس از نصب سخت افزاری، توسط کامپیوتر اصلی شناخته میشوند و مشکلی در استفاده از آنها وجود ندارد و اسرائیل میتواند تجهیزات مورد نظر خود را با تجهیزات فابریک F-35 تعویض نماید. اسرائیل با توجه به این مطلب،توانایی استفاده از غلاف خارجی جمینگ مورد نظر خود،موشک های هوا به هوا و بمبهای هدایت پذیر تولید خود را در محافظ داخلی F-35 دارد که البته در ماه جولای سال 2011 گزارشی مبنی بر موافقت ایالات متحده با تغییرات درخواستی اسرائیل که نصب سیستم جنگ الکترونیک و موشک های خودشان بود،منتشر شد.

CF-35

F-35 های کانادایی نوعی متفاوت از F-35A ایالات متحده میباشند. این جنگنده ها به چترهای ترمز و یک نمونه لوله سوختگیری F-35B/C مجهز میباشد. البته نروژ هم به علت شرایط آب و هوایی خاص و یخ زدگی سطح باند پرواز فرودگاه های خود از چتر ترمز استفاده خواهد کرد.

مشخصات عمومی

خدمه: یک نفر

طول: 15.6 متر

طول بالها: 10.7  متر

عرض: 4.3 متر

مساحت بال: 42.7 متر مربع

وزن خالی: 13.300 کیلوگرم

وزن با تسلیحات: 22.470 کیلوگرم

حداکثر وزن برخاست: 31.800 کیلوگرم

پیشران: یک موتور توربوفن Pratt & Whitney F-135 بهمراه پس سوز

نیروی رانش: 28.000 پوند

نیروی رانش با پس سوز: 43.000 پوند

ظرفیت حمل سوخت مخازن داخلی: 8.382 کیلوگرم

مشخصات فنی

حداکثر سرعت: 1.6 ماخ(1.930 کیلومتر بر ساعت)

برد: 2.200 (فقط مخازن داخلی سوخت)

شعاع عملیاتی: 1.090 کیلومتر (فقط محازن داخلی سوخت)

حداکثر ارتفاع پروازی: 60.000 فوت(18.288 متر)

نرخ صعود: محرمانه

ظرفیت حمل بال: 446 کیلوگرم بر متر مربع

تسلیحات

توپ

یک عدد توپ چهار لول 25 م.م  نصب شده در داخل بدنه با نرخ 180 تیر

محل های نصب سلاح

6 پایلون خارجی با قابلیت حمل 15.000 پوند سلاح و دو محفظه داخلی حمل تسلیحات که قابلیت استفاده از سلاح های زیر را دارند.

موشکهای هوا به هوا

·  AIM-120 AMRAAM

·  AIM-132 ASRAAM

·  AIM-9X Sidewinder

·  IRIS-T

·  MBDA Meteor

·  JDRADM

موشک های هوا به سطح

·  AGM-154 JSOW

·  AGM-158 JASSM

·  Brimstone missile

·  Joint Air-to-Ground Missile

·  SOM

موشک ضد کشتی

·  JSM

بمبها

·  Mark 84, Mark 83 and Mark 82 GP bombs

·  Mk.20 Rockeye II cluster bomb

·  Wind Corrected Munitions Dispenser capable

·  Paveway-series laser-guided bombs

·  Small Diameter Bomb (SDB)

·  JDAM-series

·  بمب اتمی B61 

تجهیزات الکترونیکی

  Northrop Grumman Electronic Systems AN/APG-81 AESA radar

 Northrop Grumman Electronic Systems AN/AAQ-37 Distributed Aperture System (DAS) missile warning system

  BAE Systems AN/ASQ-239 (Barracuda) electronic warfare system

 Harris Corporation Multifunction Advanced Data Link (MADL) communication system

تولیدات مشابه

·  X-35

·  F-22Raptor

جنگنده نسل پنجم F.35 Lightning II ، بخش اول

• قبلی
• بعدی