روابط عاطفی آدولف هیتـلر
آدولـف هیتلر، رهبر افسانه ای آلمان نازی و پیشوای بزرگ رایش سوم و یکی از سران دول درگیر در جنگ جهانی دوم است که ظهور او را می توان نقطه عطفی بر تاریخ جهان دانست. گرچه تاریخ را کشورهای پیروز جنگ نوشته اند و در دادگاه های فرمایشی متفقین، هیچ حق دفاعی به افسران آلمان نازی، سران گشتاپو و فرماندهان ارتش وافن اس اس داده نشد و گناه شصت میلیون کشته جنگ جهانی دوم، یکسره به پای آلمان نازی نوشته شد اما اکنون که وقایع جهان را مرور می کنیم و به گروگان گرفته شده جهان توسط یهودیان را نظاره می کنیم، باور می کنیم چیزهایی که او می دانست و می دید و جهانیان غافل بودند.
پیشوای رایش سوم برای اغلب انسان های متفکر جهان شناخته شده است اما یکی از جلوه های پنهان زندگی رهبر آلمان نازی که کمتر به آن پرداخته شده، حریم خصوصی و روابط عاطفی ایشان هست. در این مطلب از پایگاه آموزشی نگارستان، مروری داریم بر حریم خصوصی و روابط عاطفی آدولف هیتلر، پیشوای آلمان و یکی از محبوب ترین و شاید منفورترین سیاستمداران و رهبران تاریخ، باشد که مورد توجه و استفاده شما عزیزان قرار گیرد.
آدولف هیتلر پیشوای آلمان در طول دوران حیات خود با خانمی بنام اوا براون، رابطه عاطفی داشت که اتفاقا در آخرین لحظات عمرش یا به عبارت بهتر در آخرین شب زندگی اش با ایشان ازدواج کرد. هیتلر و اوا براون، سال ها قبل از ازدواج و در جریان مبارزات سیاسی هیتلر، با هم در یک عکاسی آشنا شدند و آتش عشق خانم براون در قلب هیتلر، برای اولین بار جرقه زد.
هیتلر اصولا علاقه ای به مشغول شدن با کارهای غیر دولتی نداشت و هر قدمی که بر میداشت برای رسیدن به هدفی بود که برای خودش مشخص کرده بود و این هدف چیزی جز سعادت ملت آلمان نبود. هر کتابی که مطالعه می کرد و یا هر رفتارش، متاثر از همین طرز فکر بود.
وقتی خودش را ازاستفاده از مشروبات الکلی یا دخانیات منع می کرد، هدفی جز الگوسازی برای ایجاد جامعه ای بهتر نداشت. وقتی کتابی را مطالعه می کرد هدفی جز یادگرفتن چیزی برای بهتر کردن شرایط ملت نداشت و حتی زمانی که آهنگی گوش می کرد، شنیدن آهنگ را آرام بخش و متضمن رسیدگی بهتر به امورات محوله می دانست. اما اوا براون نقطه استثنای این مکتب فکری بود.
شاید بتوان گفت که اوا تنها نقطه ای از زندگی هیتلر بود که حقیقتا می توان در آن حس خواسته های شخصی این مرد را درک کرد. خانم براون نقطه اتکایی بود برای احساسات یک مرد که سالهای طولانی به عشق یک هدف والا، مجالی برای بروز نیافته بود و امشب قصد داریم تا با کمک برگ های خاک خورده تاریخ، نگاهی به این رابطه عاشقانه بیندازیم:
دختر کوچک
خودداری از ملاقات تو و جدایی به پایان رسید، من به ملاحت ها و جذبه های جدید تو کشانده شده ام و اکنون احساس می کنم که احتیاج زیادی به اظهار این حقایق داری.
تو نزدیک ترین و بهترین دوست من هستی و هیچ کس هرگز نتوانسته آنهمه شوق و نشاط و سرمستی و صفای قلبی که وجود تو به من می بخشد، به من اعطا کند.
هیچ چیز در این جهان نمی تواند چون عشق سوزان تو در من ایجاد فعالیت و هیجان نماید.
آدولف، 31 اکتبر1941
عشق من
از ملاقاتی که دیروز با من کردی از تو سپاسگذارم، حالا می خواهم برای تو انعکاس آنچه را که دیروز گفتی و همان در قلبم خاطرات فناناپذیر و عمیقی بوجود آورد، تشریح کنم. آنچه که در نظر تو یک امر طبیعی و عادی میرسد، برای من تعهد و مسئولیت عظیم و نا محدود ایجاد می کند. من این مسئولیت را با آغوش باز می پذیرم و تو امشب آثار و نشانه های تصمیم مربوط بدان را خواهی دید.
تو حالا بیش از همه وقت، مشمول این مسئولیت ها خواهی بود. فراموش نکن که همان، در حقیقت برای تو نیز تکالیف مهم و حساسی که هرگز یک زن دیگر در اروپا نتوانسته است افتخار دارا بودن آن را داشته باشد، بوجود می آورد.
آیا تو میخواهی بلا انقطاع و همه وقت، تصویر من در ذهنت بطور جاودانی باقی بماند؟
آدولف، 5 می 1943
عشق من
تو میخواهی پاسخ نامه هایی که برای من ارسال داشته ای و بیش و کم، اوقات روز مرا به خود مشغول داشته است دریافت داری؟ آنقدر با بی قراری ها و ناشکیبایی های خود مرا تهدید نکن.
نوشته بودی که بیش از این برایت نخواهم نوشت؟ من میدانم که این خود برای تو یک نوع ضرورتی است که مرا در آلام و غم ها و اضطراب های خودت شریک گردانی. ضمنا باید بدانی که این خود برای من یک نوع احتیاجی است که آنها را باز شناسم.
ولی یک چیز غیر ممکن است و آنهم شرکت تو در غم و اندوه و الام من است و تنها من آنچه را که متعلق به توست با خودم تقسیم خواهم کرد. من فقط درباره تو فکر نمی کنم، بلکه بیشتر به ملت آلمان و آینده او می اندیشم. برای من پاکدامنی و فضیلت هرچند که در جهان یافت نشود همیشه دارای قیمت و ارزش خواهد بود.
هر وقت که نزد تو هستم، اراده خود را برای آنکه بتوانم چند لحظه فراموشت کنم، مورد آزمایش قرار می دهم. اما هنگامیکه از تو دور هستم، هیچگاه نمی توانم وظیفه ام را فراموش کنم، هرچند که سرزمین و خاک در زیر پاهایت بلرزه درآمده باشد. من نقص و عیبی در این نمی بینم که تو برای من، افکار و احساسات خود را با همان لحن کودکانه ات بنویسی.
اما باید تکرار کنم که نباید برای دریافت نکردن نامه من که حاوی پاسخ هایی درباره توست، اصرار و پافشاری زیادی بنمایی. تو از من سوال می کنی که هرگاه در سرزمین های مطلوب دیگری بروم آیا مشیت ها و تقدیرهای الهی مرا ناگزیر به دنبال کردن وظایف تاریخی ام خواهند کرد؟
آری، من بخاطر همین وظایف زندگی می کنم و همین برای من کافی خواهد بود، زیرا من جز یک ایده و فکر بزرگ و عالی، چیز دیگری نیستم.
آدولف
دختر کوچک
من دوست دارم که تو فردا با من با هواپیما گردش کنی تا ایده ها و افکار خارق العاده ای به قلبم الهام شوند. گاهی هنگام شب یک اضطراب و نگرانی مرموزی بمن دست می دهد و روحم را تحت فشار قرار می دهد. بیا و قبل از هرچیز پیش من بیا.
آدولف
همانطور که مشاهده می کنید، هیتلر حتی در این خصوصی ترین و شخصی ترین بخش زندگی خود هم درگیر رسیدن به هدفی بوده که لحظه لحظه عمرش را برای دستیابی به آن صرف نمود. هدفی که حتی در نگارش نامه های عاشقانه اش هم از آن سخن می گوید و خود را تماما در ایده ای ناب و هدفی والا مجسم کرده و برای یگانه عشق زندگانی اش، هوای رسیدن به مقصود وصال را در گذر از جاده سرافرازی ملت آلمان تعریف می کند.
