تفاوت تخت جمشیـد و کولوسیوم
بناهای تاریخی های بجای مانده از هر قوم و ملت به عنوان اولین افتخار میراثی و تمدن ، نمادی از هویت و اصالت آن ملت و کالبد کلی آن جامعه است و آن جایی که میراث های کهن فنا میشوند، معمار هویت، فرهنگ و اصالت ملت خود را باید در زیر آوار بناهای تاریخی آن قوم جستجو کرد.
از تمدن های عهد باستان، بناهای عظیم و شگفت انگیزی بجای مانده است که بیانگر عظمت و قدرت حاکمانش است. سنگ نبشته ها و لوحه های کشف شده در این آثار باستانی، نشانه هایی از کارفرمایان و کارگرانی که در ساختمان این بناهای تاریخی نقش داشته اند و حقایق بیشماری از شیوه مدیریت و ساخت آن برای آیندگان همراه خود دارند.
با مطالعه و رمزگشایی از این کتیبه ها، چهره واقعی حاکمان و سازندگان این ابرسازه ها برای جهانیان آشکار میگردد که در این مطلب از پایگاه آموزشی نگارستان، مروری دارد بر تفاوت های فرهنگی تخت جمشید بعنوان نماد شکوه و عظمت سرزمین جاوید پارس و پادشاهان سلسله شکوهمند هخامنشیان با کولوسیوم نماد امپراطوری روم که امید است مورد توجه و عنایت فرزندان راستین ایران زمین قرار گیرد.
کولوسیوم
در حدود 1950 سال پیش، روم به اورشلیم حمله کرد، آن شهر را ویران کرد و مردمانش را به بردگى گرفت. حدود 45 تا 60 هزار نفر از این بردگان، براى ساختن کولوسیوم به کار گرفته شدند. بخش بزرگى از این بردگان در حین کار کشته شدند. مراسم افتتاحیه کولوسیوم با کشتار نه هزار حیوان غیراهلى برگزار شد.
در کولوسیوم زنان و مردان از هم جدا بودند. جایگاه زنان در طبقه پنجم بود، که دید بسیار بدى به میدان داشت. جایگاه مخصوص زنان در کولوسیوم بسیار ناامن و خطرناک بود، چرا که سکوهاى آنها با طناب هایى نگه داشته میشد که هر از چندى پاره میشدند و زنان از ارتفاع 50 مترى به پایین، سقوطى مرگبار میکردند اما جایگاه مردان بسیار امن بود چون آنها بر روى سکوهاى سنگى مى نشستند.
کولوسیوم، محل برگزارى جشنهاى امپراتور و مردم رم بود. در طى این جشنها، که هر بار 100 روز به درازا میکشید، حیوانات درنده را به جان بردگان و گلادیاتورها مى انداختند و یا گلادیوتورها، که برده بودند و امید به زندگى آنها به سختى به 22 سالگى میرسید، را مجبور به کشتن یکدیگر میکردند. امپراتور و مردم رم نیز شاهد این کشتار بودند و از آن لذت میبردند.
در طى هر دوره از این جشن ها حدود پنج هزار برده و گلادیوتور به قتل میرسیدند. در روزهایى که جشن برقرار نبود، محکومان به مرگ را جلوى حیوانات درنده مى انداختند تا زنده زنده خورده شوند. امپراتور و مردم رم نیز شاهد زنده زنده خورده شدن این آدمیانِ تیره بخت بودند.
در کل، بیش از یک میلیون نفر، از جمله 500 تا 700 هزار گلادیاتور، در صحن کلوسیوم به طرز وحشیانه اى کشته شدند. این میدان چهار هزار متر مربعى، بزرگترین قتلگاه تاریخ بشریت بوده است. امروزه، کولوسیوم محبوب ترین بناى ایتالیا، نماد شهر روم و تمدن رومى است. همه رمیان، ایتالیایی ها و حتى اروپایی ها به این تمدن افتخار میکنند.
در سال 2007، در طى یک نظرسنجى با شرکت بیش از یکصد میلیون نفر، کولوسیوم جزو هفت اثر برتر و محبوب جهان برگزیده شد. در سال 2011، مبلغ 25 میلیون یورو، تنها براى تمیز کردن دیوارهاى کولوسیوم و چند کار بسیار جزیى دیگر در درون آن، هزینه شد.
یک ضرب المثل قدیمى ایتالیایى میگوید
تا زمانى که کولوسیوم استوار است، رم نیز استوار است
تخت جمشیـد
حدود 600 سال پیش از ساخته شدن کولوسیوم، و تنها چند سال پس از آزادى بردگان یهودى در بابل به دست کوروش کبیر و بازگشت آنان به اورشلیم، ایرانیان تخت جمشیـد را ساختند. اثرى پرشکوه با زیربناى 175 هزار متر و حدود هشت برابر کل زیربناى کولوسیوم که بر اساس سندهاى غیر قابل انکار و خشت هاى پخته شده آن زمان، در ساختن تخت جمشید هیچ برده اى به کار گرفته نشده است. کارگران، مهندسان و هنرمندان ایرانى در بهترین شرایطِ کارىِ ممکن این اثر بزرگ بشرى را آفریدند.
پادشاهان ایرانى در تخت جمشیـد که مرکز بزرگترین قدرت جهان در آن روزگار بوده است، جشنهاى ایرانى مانند جشن نوروز و جشن مهرگان، که ریشه در آشتى، مهر، طبیعت و زندگى انسانى دارد، را برپا میداشتند. همه نگاره هاى حک شده بر دیوارها و سنگهاى تخت جمشید نشانگر جشن ها، فرهنگ و میتولوژى زیباى ایرانى است.
