مجسمه زئـوس و عجایب هفتگانـه
عجایب هفتگانه جهان به هفت اثر برتر معماری و مجسمه سازی دوران باستان اطلاق می‌شود که محصول نبوغ و كوشش عالي نوع بشر است كه با صرف هزينه هاي سنگين و طي مدتهاي مديد ساخته شده و قربانيان فراواني داده است وهريك از آنها در زماني ساخته و پرداخته شده اند كه جز ابزارهاي ساده و بسيار ابتدائي، چيزي در دست هنرمندان ودانشمندان زمان نبوده است.
اهرام مصر
باغ های معلق بابل
برج دریایی اسکندریه
مجسمه رودس
مجسمه زئوس
معبد دیان
مقبره موزول
تندیس زئوس در المپیا
تندیس زئوس خدای یونان در المپیا یکی از عظیم‌ترین تندیس‌های جهان و از عجایب هفتگانهٔ دنیای قدیم بوده است. در دوران باستان حدود سه هزار سال پیش، در یکصد و پنجاه کیلومتری غرب آتن در یونان، شهری تاریخی بنام المپیا (Olympia) قرار دارد، شهری که جایگاه اولیه بازیهای المپیک بوده و اصلا نام این بازیها از آن گرفته شده است.
المپیا مرکز مذهبی در جنوب غربی یونان بوده است و یونانیان باستان که زئوس، پادشاه خدایان را می‌پرستیدند، تصمیم گرفتند که معبدی برای زئوس بسازند.
ساختمان با شکوه این معبد بین سال‌های 470 تا 456 پیش از میلاد به دست یک معمار محلی بنام ليبون (Libon) ساخته شد این معبد شش‌گوش با سنگهای آهکی بزرگی که ستون‌های تو پُر و بزرگی آنها را احاطه کرده بودند، ساخته شده بود و نمای آن توسط گچ تزیین شده بود.
معبد زئوس دارای طولی به اندازه 64 متر بود و 72 ستون خارجی این معبد که به سبک معماری قدیم یونان بودند، این معبد را دارای معماری خیره کننده ای کرده بودند. سنگ فرش آن نیز با مجسمه‌های بی نظیری تزیین گشته بود. تا چند سال پس از پایان کار ساختمان معبد، تندیس مناسبی از زئوس در آن نبود. لذا لازم بود تا به نوعی عظمت و بزرگی زئوس در معبد ترسیم شود. راه حل چیزی نبود جز یک مجسمه با عظمت از زئوس. به همین دلیل تندیس‌سازی ماهر از آتن بنام فی دیاس (Pheidias) در حدود سال 435 پیش از میلاد، مسئول ساخت این مجسمه با شکوه شد.
فی دیاس تجربه ساخت مجسمه های بزرگ از طلا و عاج را داشت. این هنرمند همان کسی بود که مجسمه خدای آتنا را هم برای معبد پارتنون در آتن ساخت. کارگاه مجسمه سازی او هنوز در المپیا موجود است، او در آنجا قطعات مجسمه زئوس را ساخت و پس از پایان ساخت قطعات در معبد آنها را روی هم سوار کرد. بدن این مجسمه را از عاج فیل و ردا و موها و ریشش را از طلا ساخت . فیدیاس و کارگرانش در ابتدا داربستی چوبی را به عنوان اسکلت تندیس برپا کردند. سپس اسکلت چوبی را با صفحاتی از عاج به عنوان پوست آن پوشانیدند و صفحاتی از طلا را برای لباس‌های آن به کار بردند . در پایان کار همه جای تندیس پوشیده شده بود و آن قالب تو خالی به تندیسی تو پُر شبیه شده بود.
این اثر ارتفاعش چنان بود که با سقف معبد زئوس برخورد می کرد . فی دیاس با این کار می خواست اقتدار و نیرومندی زئوس را نشان دهد. بالاترین نقطه تندیس 12 متر ارتفاع داشت که تقریباً نزدیک به سقف معبد بود. بینندگان چنان می‌پنداشتند که اگر زئوس بلند شود، سقف را از جای خود تکان خواهد داد.
بر روی دیوارها سکوهایی ساخته شده بود تا مردم بتوانند بالا بروند و صورت تندیس را ببینند. روی سر این مجسمه تاجی از برگ زیتون قرار داشت و در دست راست او نشان پیروزی و در دست چپ او عصای سلطنتی که مینا کاری شده بود و روی عصا یک عقاب از طلا نشسته بود. کفشهایش طلا بود و لباسهایش از پوست حیوانات و گل یاس و تخت پادشاهی او از طلا، چوب آبنوس و عاج فیل ساخته شده بود.
مجسمه زئوس که در حدود 850 سال در این معبد قرار داشت، برای سالها معبد زئوس محل جذب ورزشکاران و بازدیدکنندگان از سراسر دنیا بود و بر روی سکه رایج آن زمان نیز(سکهٔ الیس) به احترام زئوس، تصویر «زئوس بر تخت نشسته» حک شد. تا اینکه در قرن اول پس از میلاد، یکی از امپراطوران رومی با نام کالیگولا، تصمیم گرفت که تندیس زئوس را به روم ببرد.
گروهی از کارگران رومی برای این کار مأمور شدند اما در میان راه، چهارچوب هایی که برای حمل مجسمه ساخته بودند، شکست و خساراتی هم به مجسمه وارد شد. بعدها این معبد و مجسمه زئوس در قرن دوم میلادی توسط یونانیان مرمت و باز سازی شد.
در سال391 پس از میلاد، امپراتور یونان، تئودسیوس اول (Theodosius I)، بازی های المپیک را ممنوع کرد و درب های معبد زئوس را به روی همه بست. او بازی های المپیک را تمریناتی برای کفر و شرک می دانست. پس از آن باران، زلزله و …، آسیبهای جدی به معبد زئوس وارد کرد.
پس از آن حدود یک قرن بعد، با گسترش دین مسیحیت، تئودوسیوس دوم در سال 462 پس از میلاد دستور داد که همهٔ ساختمان‌های آنجا از جمله ورزشگاه و معبد زئوس را به آتش بکشند. در سال 522 میلادی، زلزله‌هایی تمام سرزمین المپیا را لرزاند و آنچه از این بناها باقیمانده بود، نابود ساخت. امروزه حتی یک ستون ایستاده هم در آنجا موجود نیست و از معبد باشکوه زئوس، تنها خرابه‌هایی برجاست و این مجسمه برای همیشه از بین رفت.
