اصول کسب سلامتی و عمر طولانی
بشر در تمام طول تاریخ، همواره بدنبال راهکاری بوده است تا بتواند در کنار داشتن آسایش و راحتی، سلامتی و طولانی بودن عمر خود را نیز به نوعی تضمین کند که البته در یک دستور کلی میتوان این هدف را با تغذیه سالم و ورزش محقق دانست اما وقتی وارد جزئیات میشویم کار کمی سخت میشود و دامنه تلاش ما گسترش می یابد که لازم است از کارشناسان مربوطه مشورت خواست و کسب تکلیف کرد اما میتوان از تجربیات دیگران که در سخنان ارزشمند بزرگان جهان مستتر است نیز بهره برد که در ادامه مطلب به گوشه ای از آنها اشاره داریم.
بقراط مي گويد: كم كردن چيزهاي مضر و زيانبار، بهتر از زياد استفاده كردن از چيزهاي سودمند است. و نيز مي گويد: با دوري كردن از تنبلي و خستگي و با پرهيز از پرخوري همواره تندرست باشيد.
يكي از حكما مي گويد: هركس، مي خواهد سالم و تندرست باشد، غذاي خوب بخورد و زماني سراغ غذا برود كه خوب گرسنه شد و پس ازآنكه خوب تشنه گرديد، آب بنوشد. معمولاً آب كم بنوشد و بعد از ناهار استراحت كند و پس از شام اندكي قدم بزند و تا دستشويي نرفته، نخوابد. بعد از صرف غذا، از رفتن به حمام بپرهيزد. در تابستان يكبار به حمام رفتن بهتر از ده بار حمام گرفتن در زمستان است.
حارث مي گويد: هركس دوست دارد، عمر طولاني كند، بايد صبحانه را صبح زود ميل نمايد، زود شام بخورد، لباس سبك بپوشد و كمتر با زنان‌آميزش كند.
افلاطون مي گويد: پنج چيز، بدن را ضعيف مي كند و چه بسا سبب نابودي آن مي گردد: فقر، جدايي از دوستان، اندوه و ناراحتي، عدم پذيرش خيرخواهي و نصيحت و خنديدن جاهلان و نادانان به عقلا و خردمندان. زياده روي در هر چيزي، دشمن طبع و سرشت است.
به جالينوس گفته شد: تو چرا مريض نمي شوي؟ گفت: چون من، دو غذاي نامرغوب را با هم نمي خورم و هيچ خوراكي را با خوراك ديگر مخلوط نمي كنم و غذاي آزاردهنده را در معده نگه نمي دارم.
چهار چيز، بدن را بيمار مي كند: زياد حرف زدن، زياد خوابيدن، زياد خوردن و زياد‌آميزش كردن. حرف زياد، مخ و حافظه انسان را كم و ضعيف مي كند و خيلي زود انسان را پير مي نمايد. خواب زياد، چهره را زرد، دل را كور و چشمها را برآمده و پرباد مي نمايد و انسان را تنبل مي كند و بيماريهاي سختي را پديد مي آورد. آميزش زياد، بدن را ضعيف و رطوبت بدن را كم و اعصاب را سست مي نمايد و ضرر آن،تمام بدن را فرا مي گيرد و بيش از همه، اعصاب را ضعيف مي كند و در نتيجه اثرات نامناسبي بر روح مي گذارد.
چها رچيز، بدن را از بين مي برد: فكرو خيال، غم و اندوه، گرسنگي و بيخوابي.
چهارچيز، انسان را شاد مي كند: نگاه كردن به سبزيها و آب روان و ميوه ها و نيز نگريستن به محبوب.
ما، شامگاه به آن چهره ها نگاه كرديم
پس ارواح، از زيبايي آنچه ديدند، روشن گرديدند
چهار چيز، بينايي را ضعيف مي كند: پابرهنه راه رفتن، صبح و شام باانسانهاي كينه توز و سبك سر روبرو شدن، گريه زياد و زياد به خط ريز نگاه كردن.
چهار چيز، بدن را قوي مي كند: پوشيدن لباس نرم، حمام با آب ولرم، خوردن شيريني و غذاهاي پرچرب، بوييدن گلهاي خوشبو و چيزهاي معطر.
چهار چيز، چهره را خشك مي كند و زيبايي آن را از بين مي برد: دروغ گفتن، بي حيايي و گستاخي، از روي ناداني زياد سؤال كردن، فساد زياد.
چهار چيز، باعث دشمني و تنفر مي شود: تكبر، حسادت، دروغ گفتن، سخن چيني.
چهار چيز، رزق و روزي را فراهم مي كنند: عبادت شب، استغفار زياد در سحرگاهان، صدقه دادن و ذكر خدا در صبح و شام.
به شب گفتم: اي كسي كه اخبار و اسرارت پنهان است
آيا در دل خود رازي داري؟
گفت:من در زندگي هيچ رازي چون سخن دوستان در سحرگاهان نديده ام
چهار چيز، مانع روزي مي گردند: خواب صبح، كم نماز خواندن، تنبلي كردن و خيانت.
چهار چيز، براي ذهن و حافظه زيانبارند: هميشه ميوه ترش خوردن، به پشت سرخوابيدن، غم و اندوه.
چهارچيز، فهم و ذكاوت را بيشتر مي كنند: آسودگي خاطر، پرهيز از پرخوري، استفاده از غذاهاي شيرين و غذاهاي پرچرب و خالي كردن شكم.
