ورود به حساب کاربری

نام کاربری *
رمز عبور *
مرا به خاطر بسپار.

ایجاد یک حساب کاربری

پر کردن فیلدهایی که با ستاره (*) نشانه گذاری شده ضروری است.
نام *
نام کاربری *
رمز عبور *
تکرار رمز عبور *
ایمیل *
تکرار ایمیل *

نگارستان

علل و علایم غش کردن

شناسایی علایم و علل غش کردن

شناسایی علایم و علل غش کردن - نگارستان

احتمالا همه ما صحنه غش کردن افرادی را دیده ایم که اغلب در قديم جلوي بيني اين بيماران کاهگل آب‌زده مي‌گرفتند، اما واقعا علل و علایم غش کردن چه میتواند باشد و آیا راهی برای درمان آن وجود دارد؟ در ادامه مطلب چیزهای بیشتری در مورد غش خواهید آموخت:

از دست دادن ناگهاني هوشياري يکي از نگران کننده‌ترين حوادث پزشکي است. حملات غش يا از حال رفتن به طور کلي بي‌خطرترين اين حوادث هستند. براي مثال، برخي از افراد کاملا سالم با ديدن خون غش مي‌کنند و چند دقيقه بعد هم کاملا به حالت اول بازمي‌گردند اما با اين حال، همه انواع غش، تشنج و سکته‌هاي مغزي را بايد به شکل فوريت‌هاي خطرساز فيزيکي مداوا کرد بنابراين فردي که از هوش رفته به مراقبت‌هاي فوري نياز دارد. غش کردن به معنای از دست رفتن کوتاه‌مدت هوشیاری به خاطر افت خون‌رسانی به مغز است و عوامل زیر می‌توانند محرک غش‌کردن فرد باشند:

•   شروع ناگهانی ناراحتی یا ترس شدید

•   دچار شدن به درد شدید

•   زور زدن هنگام اجابت مزاج

•   ایستادن برای مدت طولانی

•   سرفه‌کردن شدید و زیاد

•  کاهش ناگهانی فشار خون، که ممکن است ناشی از عواملی مانند کم آبی بدن، برخی از داروها، خونریزی یا بلندن شدن از حالت نشسته یا خوابیده به سرعت بیش از حد زیاد

•   پایین بودن قند خون

•   دچار شدن به حمله قلبی یا سکته مغزی

دانستني‌هاي غش کردن

افراد،زماني غش مي‌کنند يا از حال مي‌روند که خون‌رساني به مغز آنها بيش از حد کاهش مي‌يابد. فردي که در حال غش کردن است، ابتدا دچار رنگ‌پريدگي مي‌شود زيرا خون بسيار کمي به پوستش مي‌رسد و سپس به‌طور موقت هوشياري خود را از دست مي‌دهد. به طور معمول، در عرض يک دقيقه دراز کشيدن، جريان خون فرد به حالت قبلي بازگشته و او هوشياري خود را باز مي‌يابد. حملات غش ممکن است هيچ اهميت پزشکي نداشته يا علامتي از يک اختلال جدي باشند. چند احتمال پزشکي از جمله بي‌نظمي‌هاي مرگبار قلبي و سرفه‌هاي ناگهاني و شديد مي‌توانند موجب غش و از حال رفتن فرد شوند. برخي از افراد هم وقتي خيلي خسته مي‌شوند، خبرهاي ناراحت کننده مي‌شنوند يا تصاوير ناخوشايندي مي‌بينند، از حال مي‌روند. در اين وضعيت ضربان قلب کند شده و فشارخون دچار افت ناگهاني مي‌شود. مهم نيست، چه اندازه به نظر پيش پا افتاده مي‌آيد بلکه بيهوشي را بايد مانند يک فوريت پزشکي تحت درمان قرار داد تا هنگامي که نشانه‌ها برطرف و علت آن مشخص شود. البته ممکن است نبض ضعيف و کند باشد بنابراين به دقت بررسي کنيد که:

1) اگر نفس نمي‌کشد مشکل ممکن است جدي‌تر از يک حمله غش باشد. بلافاصله به اورژانس زنگ بزنيد و احياي قلب و ريه را آغاز کنيد.

2) اگر نفس مي‌کشد پاهاي بيمار را روي صندلي يا هر شي‌ء بلند بگذاريد، به طوري که پاها بالاتر از سر قرار گيرند. اين وضعيت به نيروي جاذبه اين امکان را مي‌دهد تا خون را به سمت مغز بکشد. کمربند، يقه يا هر لباس تنگي را شل کنيد. اغلب فرد به سرعت هوشياري خود را باز مي‌يابد.

3) ساير علايم و نشانه‌ها را بررسي کنيد و ببينيد آيا بيمار درد قفسه سينه دارد يا نه؟ آيا مشکل تنفسي واضح در او وجود دارد؟

4) آيا بيمار از خواب رفتگي اندام يا ادامه ضعف‌ عضلاني شاکي است؟ اينها ممکن است علايم يک بيماري زمينه‌اي باشند، در صورت بروز هر کدام از اين علايم و نشانه‌ها به سرعت به اورژانس مراجعه کنيد.

5) هنگامي که حمله غش و ضعف تمام شد رنگ چهره بيمار به حالت طبيعي برمي‌گردد. اغلب اوقات ممکن است تا مدتي پس از غش، فرد همچنان احساس ضعف و بي‌حالي داشته باشد، بنابراين استراحت کردن و صحبت کردن به مدت چند دقيقه کمک کننده است.

6) اگر در اثر غش کردن و زمين خوردن فرد دچار آسيب‌هايي شده، هر نوع کوفتگي، کبودي يا جراحت را مداوا کنيد و اگر اين صدمات جدي است از اورژانس تقاضاي کمک کنيد.

کمک‌هاي اوليه

براي کمک به شخصي که غش کرده يا احساس مي‌کند در شرف غش کردن است، چند کار مي‌توانيد انجام دهيد:

• ابتدا او را در وضعيت دراز کش قرار دهيد. اگر کسي در وضعيت نشسته يا ايستاده از ضعف و سرگيجه شکايت دارد، او را بخوابانيد. اگر جايي براي اين کار نيست از او بخواهيد در وضعيت نشسته، به جلو خم شود و سرش را بين زانوها قرار دهد. اين کار به افزايش جريان خون مغز کمک مي‌کند. اگر شخصي غش کرده و هنوز در وضعيت نشسته است، فورا او را به روي زمين بخوابانيد.

• اگر حمله غش باعث زمين خوردن فرد شده او را به پشت بخوابانيد.

افرادي که هوشياري خود را از دست مي‌دهند گاهي استفراغ مي‌کنند از اين رو بايد به دقت راه هوايي بيمار را وارسي و از باز بودن آن اطمينان حاصل کنيد، همين‌طور علايم حياتي او را بررسي کنيد. براي مثال، آيا نفس مي‌کشد؟ آيا مي‌توانيد نبض او را لمس کنيد؟