جواب ابلهان خاموشیست
جواب ابلهان خاموشیست، یکی از ضرب المثل های شیرین پارسی است که قطعا یک رویداد حکیمانه را در تاریخ سرزمین جاوید ایران یدک می کشد. نقل است که شیخ الرئیس پورسینا وقتی از سفرش به جایی رسید اسب را بر درختی بست و کاه پیش او ریخت و سفره پیش خود نهاد تا چیزی بخورد.
یک روستایی خر سوار آنجا رسید، از خرش فرود آمد و خر خود را در پهلوی اسب پورسینا بست تا در خوردن کاه شریک او شود و خود رو به شیخ نهاد تا بر سفره نشیند.
شیخ گفت: خر را پهلوی اسب من مبند که همین دم لگد زند و پایش بشکند.
روستایی آن سخن نشنیده و با شیخ، به نان خوردن مشغول گشت که ناگاه اسب لگدی زد.
روستایی گفت: اسب تو، خر مرا لنگ کرد.
شیخ ساکت شد و خود را لال ظاهر نمود. روستایی او را کشان کشان نزد قاضی برد.
قاضی از حال و احوال آنان سوال کرد و شیخ هم چنان خاموش بود.
قاضی به روستایی گفت: این مرد لال است؟
روستایی گفت: این لال نیست بلکه خود را لال ظاهر ساخته تا اینکه تاوان خر مرا ندهد، او پیش از این با من سخن گفته.
قاضی پرسید: با تو سخن گفت؟
روستایی جواب داد: گفت خر را پهلوی اسب من نبند که لگد بزند و پایش بشکند.
قاضی خندید و بر دانش شیخ آفرین گفت.
شیخ پاسخی گفت که زان پس درزبان پارسی مثل گشت:
جواب ابلهان خاموشیست
