نگارستان

پروژه سیستم آب و هوایی هـارپ

پروژه هارپ (HAARP)، یك پروژه تحقیقاتی استراتژیک و مشترک از سوی نیروی هوایی آمریکا، نیروی دریایی آمریكا و آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی ایالات متحده آمریکا معروف به DARPA، و با مشارکت دانشگاه آلاسكا، با هدف ساختن تاسیساتی به منظور هدایت آزمایشات پیشگامانه در زمینه پدیده های مربوط به لایه یونوسفر با هدف تاثیرگذاری بر آسمان و الكترون‌های آزاد لایه یونوسفر است كه از این آزمایشات برای تحلیل مشخصات بنیادین یونوسفر و همچنین سنجش پتانسیل موجود برای گسترش فناوری های یونوسفریك مورد نیاز در مخابرات و اهداف دیده بانی استفاده میشود که از سال 1993 و با اهداف اجرایی 20 ساله آغاز گردید.

منتقدین پروژه هـارپ

 برخی اعتقاد دارند که آمریکا پروژه تحقیقاتی مذكور را در ظاهر برای بررسی و تحقیق درباره لایه  یونوسفر و مطالعات معادن زیر زمینی با استفاده از امواج رادیویی ELF-ULF-VLF، تاسیس کرده است ولی در واقع، پروژه ای با تکنولوژی جنگ ستارگان است که به منظور كامل كردن یك سلاح جدید راهبردی جهت استیلای دقیق و فراگیر بر کل کره زمین، بطور پنهانی پایه گذاری کرده و تاكنون در پنهان ماندن اهداف این پروژه نیز بسیار موفق عمل نموده اند.

آنها معتقدند که سیستم هارپ، نتیجه تلاش‌ها و پژوهش‌های حداقل پنجاه ساله ارتش آمریكاست كه كاركرد آن تنها محدود به بررسی و پژوهش درباره لایه یونوسفر نبوده و قادر است برای شناسایی پایگاه‌های مخفی، اعماق زمین را جستجو كند، تمامی ارتباطات رادیویی و موجی را متوقف سازد، بر رفتارها و حالت روانی انسان‌ها تأثیر بگذارد، جریانات جوی را تغییر دهد، با متمركز ساختن امواج بر روی اهداف هوایی مانند هواپیماها و دسته‌های بزرگ پرندگان، آنها در آسمان بسوزاند و برشته کند، لرزش‌های شدیدی در لایه‌های مختلف كره زمین ایجاد كرده و زلزله تولید كند و یا انفجارهایی به قدرت بمب‌های هسته‌ای ایجاد كند.

با این توصیف، آنان هارپ را یك اسلحه عظیم نوین می دانند كه هزینه‌های آن به طور مشترك از طرف نیروی هوایی و دریایی ارتش آمریکا، آژانس تحقیقاتی پروژه‌های دفاعی پیشرفته آمریکا و دانشگاه آلاسکا تامین می‌شود. از نظر منتقدین آمریکا، در واقع هارپ، یك سلاح تمام عیار آب و هوایی است که با ارسال یک انرژی عظیم به لایه فوقانی اتمسفر، مولکول‌های تشكیل دهنده آن را به جنبش درآورده و به بازتاب قوی انرژی حاصل از این جنبش وادار می‌كند كه این انرژی پس از هدایت شدن توسط سیستم هارپ می‌تواند اختلالات گسترده‌ای مانند خشکسالی، بارش برف و باران، سرمای شدید، سونامی، توفان، زلزله و... در نقطه معینی از كره زمین به وجود آورد.

چنین ادعاهایی قابل تامل هستند زیرا بشر در طول هزاران سال با حوادث و بلایای طبیعی بسیاری دست به گریبان بوده که در هر دورانی به وقوع پیوسته و خساراتی گاه جبران ناپذیر به بار آورده و همواره این حوادث را جزئی طبیعی از زندگی خود بر روی كره زمین دانسته است. اما در دهه‌های اخیر اتفاقاتی روی داده که با حافظه تاریخی او در مورد طبیعی بودن این حوادث ناسازگار است. آنچه امروز كمتر از گذشته طبیعی می نماید، شدت عجیب و بی سابقه این پدیده های به ظاهر طبیعی است كه اغلب با بستر فصلی خود در ناهماهنگی كامل بسر می برند.

این درحالی است كه بی نظمی‌های بزرگ جوی و حوادثی مانند سیل، توفان، زلزله و فعالیت‌های آتشفشانی، ذوب شدن یخ‌های قطبی و دوره‌های گرمایی و سرمایی كاملا بی سابقه و شدید در نقاط مختلف زمین، همگی عموماً به تأثیرات گازهای گلخانه ای و پدیده گرم شدن كره زمین احاله می‌گردد. اما به اعتقاد برخی از متخصصین و حتی سیاستمداران، ردپای تکنولوژی‌های پیشرفته در تولید و هدایت این حوادث با اهداف سیاسی كاملا معلوم بوده و نشانه‌های فراوانی از دخالت‌های بشری در آن دیده می‌شود.

اتفاقات عجیب فراوانی در سال‌های اخیر روی داده است كه به باور دانشمندان، غیر از دخالت یك عامل الكترومغناطیسی هدایت شونده، چیز دیگری نمی‌تواند مسبب آنها باشد. برای مثال خشکسالی‌های بزرگ، آتش فشان‌ها، زلزله‌ها و سونامی‌های ویرانگر سال‌های اخیر، وقوع سیل‌ها و توفان هایی نظیر توفان کاترینا در نیواورلئان و توفان گانو در عمان، مرگ عجیب هزاران ماهی ساردین در سواحل شیلی، سقوط جنازه‌های سوخته کلاغ‌ها از آسمان سوئد، مرگ صدها هزار ماهی در آرکانزاس، بارش جسد هزاران پرنده سیاه بال قرمز مرده در لوئیزانا و کنتاکی، مرگ دسته جمعی میلیون‌ها ماهی در خلیج چزاپیک آمریکا، مرگ صدها تن ماهی در سواحل برزیل و ده‌ها هزار خرچنگ در انگلیس، مرگ ماهی‌ها و دلفین‌های سوخته خلیج فارس، مرگ دسته جمعی نهنگ‌ها در استرالیا هیچ كدام حالت طبیعی نداشته و احتمال می‌رود در اثر آزمایش‌ها و حمله‌هایی در اثر امواج هدایت شونده روی داده باشند.

مرگ دسته جمعی هزاران ماهی در سواحل شیلی

دلفین‌های سوخته خلیج فارس

جنازه‌های سوخته کلاغ‌ها در سوئد

مرگ دسته جمعی دلفین ها

بارش جسد هزاران پرنده سیاه بال قرمز 

آنچه از همگان پنهان مانده و توجهات را كمتر به خود معطوف می دارد، این واقعیت است كه امروز خطری تازه، از نوعی دیگر، سراسر جهان را تهدید می كند كه با تغییرات عجیب وضعیت آب و هوا در ارتباط بوده و در راستای بلندپروازی های كشورهای ابرقدرت جهان است.

ایالات متحده آمریكا نیز بعنوان برترین قدرت نظامی جهان در ادامه بلندپروازی های جنگ ستارگان خود در تلاش برای دستیابی به سیستم تسلیحاتی بسیار گسترده ای است كه قادر است اعماق زمین را در جستجوی پایگاه های مخفی بكاود، تمامی اشكال ارتباطات هرتزی را متوقف سازد، بر رفتارهای انسانی تأثیر گذارد، جریانات آب و هوایی را تغییر دهد، هواپیماها را همانند مایكروفری كه به كمك امواج كوتاه عمل می كند، در آسمان بریان كند و یا انفجارهایی به قدرت یك بمب اتمی پدید آورد.

اما مشکل بزرگ در اثبات چنین ادعاهایی اینست که تكنیك های تغییر سیستم هارپ از محیط زیست به اهداف نظامی، بخشی از تحقیقاتی را تشكیل می دهند كه اطلاعات چندانی درمورد آنها در دست نیست، چرا كه در پس دیگر پروژه های ارائه شده با هدف بهبود شرایط زیست محیطی پنهان هستند.

با این حال، آنچه مشخص است و قابل انکار نیست، انتشار گزارش ها و بیانیه هایی رسمی در آمریكا از سال های دهه 1950 است كه بر فواید نظامی تكنیك های تغییر شرایط آب و هوا تأكید دارند. کما اینکه در جنگ ویتنام، نوعی از این دستکاری در سیستم آب و هوایی را می توان از تلاش آمریکا در بارور کردن ابرها و ایجاد بارانهای سیل آسا در منطقه نبرد با هدف اختلال در رساندن تسلیحات به جنگجویان ویتنامی، مشاهده کرد. از آن زمان، تحقیقات در جهت كنترل عناصر طبیعی هرگز متوقف نگردیده و حداكثر آنكه كنوانسیون سال 1977، پیرامون ممنوعیت استفاده از تكنیك های تغییر محیط زیست با اهداف نظامی و یا هر هدف خصومت آمیز دیگر، تنها توانست از سرعت این تحقیقات بکاهد.

فرضیه ای دیگر نیز مطرح است و آن اینکه ابعاد نظامی پروژه هارپ، ادامه پروژه اسرارآمیز مونتاک است که از سال 1984 نام خود را از مونتاک به پروژه کنترل آب و هوایی هارپ تغییر داده است. البته آمریکایی ها اینبار نیز از کنار ادعاهای مطرح شده از سوی رقبای خود همچون روسیه و دیگر منتقدان در خصوص اهداف نظامی آمریکا در پوشش این تحقیقات زیست محیطی همانند آزمایشات مشکوک دیگر خود مانند پروژه های مونتاک و فیلادلفیا، با سکوت گذشتند.

اما شاید یكی از مقالات نشریه انقلاب در امور نظامی، وابسته به انستیتو تحقیقات استراتژیك كالج جنگ ارتش آمریكا، محکم ترین و مستندترین مدرک منتقدین در اثبات ادعای خود در خصوص ابعاد نظامی هارپ باشد که به قسمتی از این مقاله اشاره داریم:

«چیزهایی كه برای ما اهمیت دارند به مرور زمان تغییر می‌كنند و تكنولوژی با پیشرفت خود به افق‌های جدیدی می‌رسد. در زمان جنگ سرد، تسلیحات و پروژه‌های روانی، مراحل ابتدایی خود را می‌گذراندند. اما در زمان كنونی كه علوم الكترونیك و بیوالكترونیك را در دسترس داریم، لازم خواهد بود در قراردادهای اخلاقی و حد و حدود ذهنی خود كه از به كارگیری تكنولوژی‌های به بازی گیرنده روح و روان دشمن ممانعت می‌كند، تجدید نظر كنیم که در صورت فراهم شدن این بازنگری، شركت‌های خصوصی و نیمه خصوصی را تشویق خواهیم كرد كه به بهره‌ برداری و توسعه تكنولوژی‌های متناسب با این اهداف بپردازند. در نتیجه خواهیم توانست با به كارگیری انواع تسلیحات جدید مانند میكروبی، روانی و سایر تكنولوژی‌های پیشرفته، وارد عمل شده و به اهداف خود برسیم»

و شاید هم صحبت های منسوب به زبیگنیو برژینسکی، مشاور جیمی کارتر، رئیس جمهوری سابق آمریكا و مشاور کنونی اوباما، موضوع را روشن تر کند. از دیدگاه منتقدین، برژینسکی، چنین اعتقادی دارد:

«هارپ، سلاحی برای بی‌ثبات کردن کشورهایی است كه با واشنگتن اتحاد و همسویی ندارند. به گفته او، با استفاده از تکنولوژی‌های جدید و روش‌هایی كه این تكنولوژی‌ها در اختیار کشورهای بزرگ قرار می‌دهند؛ این كشورها می‌توانند حتی بدون آنکه نیروهای امنیتی خود را در جریان قرار دهند جنگ‌هایی سریع و غافلگیرکننده به راه بیندازند.

اكنون تكنولوژی‌هایی در اختیار ماست که به کمک آنها می‌توانیم تغییراتی در آب وهوا ایجاد كرده و شرایطی مانند خشکسالی و طوفان به وجود آوریم كه این امر می‌تواند توانایی‌های دشمنان احتمالی ما را تضعیف كرده و آنها را به پذیرش شرایط ما مجبور كند»

امكان استفاده تسلیحاتی از نظر فیزیکدانان آمریکایی

به دنبال ادعاهایی مبنی بر امكان استفاده از آنتن ها به عنوان سلاح در اواسط سال 1990، هدف پروژه هارپ تبدیل به موضوع مورد بحث شد. گروه كوچكی از فیزیكدانان آمریكایی شكایاتی را در مجلات علمی مطرح كردند با این اتهام كه هارپ  می تواند در پی راه هایی برای منهدم كردن  یا از كار انداختن فضا پیماها یا مختل كردن ارتباطات در بخش عظیمی از كره زمین باشد.

انتقادات فیزیكدانان از هارپ، شكایت كمی از مرحله در حال جریان پروژه داشت اما از این كه در آینده  می تواند به یك سلاح آزمایشی تبدیل شود، ابراز نگرانی می كردند، بالاخص اینكه منابع اعتباری آن از طرف اداره تحقیقات نیروی دریایی و آزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی تامین می شود.

این نگرانی ها توسط برنارد ایستلاند Bernard Eastlund، فیزیكدانی كه تفكرات پنهان پروژه هارپ را در سال 1980 گسترش داد، قوت گرفت. او پیشنهاد استفاده از امواج رادیویی فركانس بالا و ارسال آن به صورت اشعه ای با قدرت زیاد به سوی یونوسفر و تحریك الكترون ها و یون ها برای از كار انداختن موشك ها و همچنین از كار انداختن ارتباطات ماهواره ای دشمن را مطرح كرد.

ارتش ایالات متحده به این ایده به عنوان جایگزینی برای دفاعی استراتژیك لیزری، علاقه  نشان داد. به هر حال ایده های ایستلاند، سرانجام مانند خود به جایی نرسید و با محدودیت های بیشتر به دفاع موشکی ملی، تغییر پیدا كرد که پیمانكاران سازنده هارپ نیز استفاده از ایده های انحصاری ایستلاند را در گسترش پروژه تكذیب كردند.

بعد از ابراز نگرانی های فیزیكدانان كه در ابتدا مطرح شد، آتش مجادلات با اعتقادات داخلی به لزوم شدت عمل، بالا گرفت و در سپتامبر 1995، كتابی توسط نیك بگینك، مدرس و پسر یكی از اعضای كنگره آمریكا نوشته شد كه در آن ادعا شده بود پروژه در مرحله كنونی خود می تواند در زمینه جنگ ژئوفیزیكی مورد استفاده قرار گیرد.

پشتیبانان پروژه هـارپ

نظرات منتقدین به وسیله مدافعین هارپ رد شده است. این گروه تاكید دارد كه مقدار انرژی دفع شده در این پروژه در مقایسه با انرژی بسیار زیادی كه توسط تابش های خورشیدی و توفان های صاعقه ای در اتمسفر تخلیه می شود، بسیار كوچك است. یكی از دانشمندان موسسه ژئوفیزیك دانشگاه Alaska Fairbanks، هارپ را با یك گرم كننده شناور در رود خانه Yukon مقایسه كرده است.

از آنجایی كه یونوسفر اصولا یك ناحیه آشفته و متلاطم است، مدافعین هارپ اینگونه اظهار می كنند كه هر گونه تغییرالقایی مصنوعی حداكثر طی چند ثانیه یا چند دقیقه كاملا از بین می رود. آزمایشات گرم كردن یونوسفر، در رصد خانه Arecibo  انجام گرفت و رادار Incoherent Satter، بعد از چند دوره از تغییرات حدود یك ساعت، نشان داد كه یونوسفر در طی این مدت زمان، به اندازه همان زمانی كه صرف گرم كردن آن شده بود، به حالت عادی بازگشت.

به طور مثال توان تولید هارپ،  3/6MW است که ملاحظه می شود این میزان انرژی در مقایسه با تمام انرژی كه به طور مداوم توسط خورشید، به زمین و یونوسفر داده می شود، انرژی بسیار ناچیزی است.

از این گذشته، پشتیبانان هارپ اینگونه استدلال می كنند كه فعالیت های آن از زمان استقرار، به شدت شفاف و آشكار بوده است و درعین حال، تمام فعالیت ها ثبت شده اند و در اختیار عموم قرار دارند. دانشمندان بدون پاكسازی امنیتی و حتی با ملیت خارجی به طور عادی اجازه ورود به پایگاه را دارند. تاسیسات هارپ به طور مرتب و در هر زمان، میزبان بازدید كنندگان غیر نظامی برای دیدن از تمامی تاسیسات می باشد. 

اما واقعا هارپ چیست و ما از آن چه می‌دانیم؟

آیا این تکنولوژی مخوف و ترسناک واقعیت دارد؟

دستکاری در سیستم آب و هوا تا چه میزان ممکن است؟

آیا هارپ، سلاح جدید آمریکا در جنگ‌های غافلگیرانه آتی است؟

پایگاه آموزشی نگارستان در راستای رسالت آموزشی خود، ضمن بهره برداری از اكثریت منابع موجود، نسبت به آشنایی و بررسی دیدگاه های مختلف، تلاش نموده است که تمام اطلاعات موجود در این زمینه را گرد هم آورد و به این دلیل که آمریکا نیز بر اساس الزامات امنیتی خود، آنرا انکار نموده، مطالب ارائه شده به حضور شما عزیزان، قابل اثبات نیستند و قضاوت بر عهده شماست.

ماهیت هـارپ

هارپ به صورت یك فرستنده امواج الكترومغناطیسی عمل می‌كند كه هدف آن تاثیرگذاری بر آسمان و الكترون‌های آزاد لایه یونوسفر است. این سیستم، الكترون‌های این لایه را در ارتفاع تقریبا 275 كیلومتری، در حالی به جنبش وا می‌دارد که در حالت عادی، این لایه دارای دمایی معادل 1400 درجه سانتیگراد است كه در اثر این تحریك، انرژی فراوانی در آن به وجود آمده و در نتیجه دما تا 20درصد افزایش می‌یابد و این ناحیه به حالت انبساطی در می‌آید.

پایگاه هارپ که در شمال گاكونا و آلاسكا واقع در غرب پارك ملی Wrangell Saint Elias، در پایگاه پیشین محل نصب رادار Over The Horizon و در محيطي وسيع و بدون درخت قرار دارد، هدف اصلیش تحقیقات علمی بنیادین درباره بالاترین لایه اتمسفر كه یونوسفر نامیده می شود، می باشد. ساختمانی بزرگ كه قبلا برای رادار OPH راه اندازی شده بود، اكنون اتاق كنترل و اتاق های اداری هارپ را در خود جای داده است و با وجود آرایه ای متشكل از 180 آنتن، به يكي از قدرتمندترين رايانه هاي كره زمين كه در دانشگاه آلاسكا در باتروويچ بيلدينگ نصب گرديده، مرتبط است.

هريك از اين آنتن ها به فرستنده اي به قدرت يك ميليون وات متصل است. طبق الزامات راهبردی پروژه، به مرور زمان بر تعداد آنتن ها، قدرت و رقم فرستنده ها افزوده شد تا اینکه قدرت نهايي به يك ميليارد وات افزايش يافت كه از 360 آنتن به دست مي آمد. لازم به ذکر است که این فرستنده ها توسط 6 توربين به قدرت هريك 3600 اسب بخار تغذيه مي شوند كه 95 تن مازوت در روز مي سوزانند.

در طی تحقیقات كنش گر بر روی یونوسفر، سیگنال تولید شده به وسیله سیستم فرستنده به آنتن ها تحویل داده شده و آنتن ها، این سیگنال را به سمت بالا ارسال می كنند. قسمت كمی از این سیگنال بسته به فركانس آنها، در ارتفاع بین 100 تا 350 كیلومتری در حجم كوچكی به ضخامت چند صد متر و به شعاع چند ده كیلومتر در بالای پایگاه جذب می شود.

قدرت سیگنال HF در یونوسفر، كمتر از 3 میكرو W/cm بوده كه ده ها هزار بار كمتر از تابش الكترو مغناطیسی خورشید در نزدیكی زمین و حتی صدها بار كوچكتر از تغییرات تصادفی و طبیعی در شدت انرژی اشعه ماوراء بنفش خورشید كه باعث ایجاد یونوسفر می شود، است.

ضرورتا در گذار از میان اتمسفر و مگنتوسفر (Magnetosphere)، یونوسفر در جایی قرار گرفته است كه اتمسفر به اندازه ای دقیق است كه اشعه  UV و اشعه X خورشید، می توانند به آن برسند و از طرفی به اندازه ای  ضخیم است كه هنوز مولكولهای كافی برای جذب این اشعه وجود دارند. در نتیجه یونوسفر تشكیل شده است از یك افزایش سریع در چگالی الكترون های آزاد كه در ارتفاع 70 كیلومتری شروع شده، در 300 كیلومتر به حداكثر خود می رسد و سپس مجددا منحرف شده، به طوری كه در ارتفاع 1000 كیلومتری، دیگر اتمسفر كاملا ناپدید می شود.

به هر حال اثرات كوچك تولید شده می توانند به وسیله تجهیزات علمی حساس نصب شده در تاسیسات هارپ مشاهده شوند و این مشاهدات می توانند اطلاعات جدیدی درباره دینامیك پلاسما و بینش جدیدی در فرآیندهای تعامل زمین و خورشید ارائه دهند.

اصولا امواج آنتن ها پس از اصابت به یونوسفر و بازگشت به زمین قادر هستند نه تنها به عمق دریا بروند بلكه فراتررفته و به اعماق زمین نیز وارد می شوند و عملكرد آن مانند رادیو ترموگرافی است كه امروزه برای اكتشافات مخازن مختلف شامل گاز و نفت استفاده می كنند. وقتی یك موج پایین رادیو ترموگرافی به داخل زمین فرستاده می شود، به لایه های مختلف برخورد كرده و آن لایه ها را به لرزه می آورده و از لرزش، صدایی با فركانسی مخصوص تولید و به سطح زمین باز می گرداند و ژئولژیست ها از صدای بازگشتی قادرند مخازن زیرزمین را شناسایی كنند.

بااین تفاوت كه رادیو ترموگرافی، سیستمی است كه با قدرتی به كوچكی 30 وات لایه های زیر زمینی را به لرزه در می آورد و حال آنكه هارپ سیستم فوق العاده پیشرفته تری است كه همان لایه های زمین را می تواند با استفاده از قدرتی با یك میلیارد تا ده میلیارد وات بلرزاند. بدیهی است كه هر چقدر قدرت امواج بیشتر می شود، تاثیر آن برروی یونوسفر و اثرات ذره بینی آن بالاتر می رود.

نمودار فوق این را نشان می دهد  كه یونوسفر گداخته شده، به رنگ قرمز دیده می شود و سپس مثل یك قلب، شروع به تپش می كند و از این تپش ها، فركانس های فوق پایین تولید شده كه پس از اصابت به زمین، به داخل آن نفوذ می نماید و مشاهده خواهید كرد كه چگونه از این فركانس، زمین زلزله و خرابی تولید می گردد.

هارپ براساس تحقيقات برنارد ايستلاند طراحي گرديده كه آنرا از نيكولا تسلا، نابغه اوايل قرن بيستم و یکی از دانشمندان مسئول در آزمایشهای مخوف و اسرارآمیز فیلادلفیا و پروژه مونتاک، الهام گرفته است. نیکولا تسلا علاوه بر اینکه كه جريان آلترناتيو و نيز جريان سه فازه را مديون وي هستيم، روندي را بنيان نهاد كه اجازه مي داد مقادير بسيار بالايي از انرژي الكتريكی، بدون كمك كابل در فاصله اي به طول 42 كيلومتر، انتقال يابد و در عین حال، وي بخش اعظم تحقيقات خود را به انرژي يونوسفريك و پديده هاي الكترومغناطيسي اختصاص داد.

اندكي كمتر از يك قرن بعد، برنارد ايستلاند با استفاده از تحقيقات اوليه نیکولا تسلا در زمينه انرژي الكترومغناطيسي، بين سال هاي 1987 تا 1994، نتايج 12 تحقيق خود را به ثبت رساند كه ساختار پروژه هارپ و تكنولوژي هاي مشتق از آن در زمينه تسليحات را تشكيل مي دهند. از هنگام ثبت تحقيقات ايستلاند، هرگونه تحقيقي در زمينه انرژي الكترومغناطيسي حتي با اهداف پزشكي، مسدود گرديده و بدينسان، ميدان بسيار نويدبخش وسيعي از علوم به انحصار ارتش آمريكا درآمد.

تمامي تكنولوژي به كاررفته در هارپ، برپايه نشانه روي مجموعه اي از امواج بلند به سمت يونوسفر و سپس مشاهده نتيجه آن استوار است. پيامد بمباران منطقه اي مشخص از يونوسفر به كمك امواج بلند، ايجاد آينه مجازي عظيمي است كه همانند يك آنتن عمل مي كند و قادر به ارسال فركانس هايي بسيار كوتاه به زمين است.

از ديگر سو، به لطف آنتن مجازي تشكيل شده از امواج فوق كوتاه، اين امكان نيز پديد مي آيد كه پوسته زمين تا اعماق بسيار زياد، اسكن و به نوعي راديوگرافي شود. بدين ترتيب، نظاميان آمريكايي با افتخار تمام، می توانند مدعي شوند كه به كمك هارپ، ديگر هيچ كشوري قادر نخواهد بود که پايگاه هاي مخفي زيرزميني خود را كه پناهگاه سلاح هاي هسته اي هستند، پنهان نگاه دارد.

طبق تحقيقات كارشناسان تسليحاتي آمريكا، همچنين مي توان با زيردريايي هايي كه در اعماق آب در دورترين نقاط اقيانوس ها سير مي كنند، ارتباط برقرار كرده، هر نوع موشك يا هواپيمايي، حتي هواپيماهایی را كه وارد فضاي هوايي آمريكا شوند، رديابي و يا نابود كرد.

هدف نهايي، ايجاد يك سپر محافظ كلي است كه قادر باشد اهداف دشمن، اعم از هسته اي يا متعارف را از يكديگر متمايز ساخته و به شيوه اي متناسب با آنها برخورد نماید. در نهایت، هدف هارپ می تواند به ويژه جلوگيري از برقراري كليه ارتباطات راديويي و ماهواره اي دشمنان در منطقه اي مشخص و  همچنین با تحقق اين پروژه، صاحبان آن خواهند توانست سيستم ارتباطاتي خود را به سيستمي تقريباً غيرقابل نفوذ مبدل سازند که این موضوع یک گام بلند و استراتژیک از لحاظ امنیتی می باشد.

یافته های علمی اصلی هـارپ

• تولید امواج رادیویی با فركانس خیلی پایین VLF بوسیله Modulated Heating Of The Electrojet

این كار از آن جهت مفید است زیرا تولید امواج  VLFدر حالت عادی به آنتن های گیگانتیك نیاز دارد.

• تولید تابش نورانی ضعیف غیر قابل رویت با چشم ولی قابل اندازه گیری از طریق جذب سیگنال هارپ
• تشخیص از راه دور  VLFاز یونوسفر

پژوهش و تحقیقات در هـارپ شامل موارد زیر است : 

• گرم كردن یونوسفر
• مشاهداتی بر روی خط پلاسما
• مشاهداتی بر انتشار الكترون شبیه سازی شده
• تحقیق برروی اثر گرمایی فركانس ژایرو
• مشاهداتی بر Spread F
• مشاهداتی بر Airglow

روشنایی كه در هنگام غروب به علت تابش آفتاب به جو زمین پدید می آید.

• مشاهداتی بر درخشش القایی گرم كننده
• مشاهداتی بر تولید VLF و ELF
• مشاهدات رادیویی بر روی شهاب سنگ ها
• تحقیق بر روی پژواك های رادار HF در خارج از محدوده زمین
• پژواك تابستانی مسوسفریك Mesospheric قطبی 

با استفاده از IRI به عنوان یك رادار قدرتمند و همچنین با استفاده از رادار MHZ28 و دو رادارVHF در فركانس های MHZ49 و MHZ139 مورد مطالعه قرار گرفته است. وجود رادارهای چند گانه كه هر دو، دوباند  HFو VHF را پوشش می دهند، به دانشمندان این اجازه را می دهد تا با انجام آزمایشات مقایسه ای، احتمالا روزی به فرآیند های این پدیده ناپایدار پی ببرند.

اهداف تعیین شده پروژه هـارپ

هدف پروژه هارپ، هدایت یك سیگنال 6/3مگاواتی در محدوده فركانسی 8/2 تا MHZ10 در باند HF به داخل یونوسفر است.  این سیگنال می تواند به صورت پالسی با یك موج پیوسته باشد که سپس اثرات ارسال سیگنال و هركدام از دوره های بازگشت، با استفاده از تجهیزات وابسته شامل رادار های UHF وVHF گیرنده های HF و دوربین های نوری، مورد آزمایش قرار می گیرند.

به عقیده گروه هارپ، این آزمایشات باعث پیشرفت مطالعات بر روی فرآیندهای طبیعی بنیادینی در یونوسفر و طبیعت اما با نفوذ بیشتر تعاملات خورشیدی می گردد و اینكه چطور یونوسفر بر روی امواج رادیویی تاثیر می گذارد. این موضوع دانشمندان را قادر می سازد تا بتوانند به گسترش روش هایی برای تخفیف دادن این اثرات جهت بهبود قابل اطمینان و كارائی سیستم های مخابراتی و ناوبری بپردازند كه این خود محدوده وسیعی از كاربردهای غیر نظامی و نظامی را در بر می گیرد.

مشخصات پروژه توسط دانشگاه ها توسعه داده شده كه در حال حاضر نیز نقش اصلی را در طراحی تحقیقات آینده بازی می كنند. دستاورد این پروژه هر دومنفعت نظامی و انتظامی را در بر خواهد داشت که می توان سامانه های مخابراتی و ناوبری را مثال زد كه اساس كار آنها بر سیگنال های منعكس شده از یونوسفر و یا سیگنال هایی كه از یونوسفر عبور كرده و به ماهواره ها می رسند، بنا شده است.

در سایه نفوذ پذیری بیشتر ELE وVLF، اكنون امكان پیشرفت در تحقیقات زیر زمینی و زیر دریایی و كاربرد های آنها فراهم شده است. این می تواند باعث بهبود  شیوه های مخابرات زیر دریایی و توانایی تشخیص از راه دور محتویات معدنی زیر سطحی زمین شود.

هزینه ساخت هارپ نسبت به هزینه تاسیسات مشابه در سایر نقاط جهان فراتر رفته است لذا پروژه هارپ به دلایل سیاسی، در محل پایگاه از كار افتاده تاسیسات رادار ماورای افق   Over The Horizonساخته شده است.

تحلیل ها و نظرات مختلف در خصوص هـارپ

در آگوست 2002، حمایت های بیشتری از اعتراضات به پیامد های خطرناك هارپ، از طرف مجلس دومای روسیه صورت گرفت. مجلس دوما گزارشی بحرانی در مورد هارپ، نوشته شده توسط امور بین الملل و كمیته های دفاع منتشر كرد كه توسط 90 نماینده امضاء شده بود و به رئیس جمهور وقت، ولادیمیر پوتین ارائه شد. در این گزارش ادعا شده بود كه ایالات متحده در حال ساخت سلاح های ژئوفیزیكی جدید بوده كه می تواند ارتفاع متوسط نزدیك زمین را با امواج رادیویی فركانس بالا، تحت نفوذ خود قرار دهد.

اهمیت این جهش كیفی را می توان مشابه ارتقاء از سلاح سرد به سلاح گرم و یا از سلاح های متعارف به سلاح هسته ای دانست. این نوع جدید از سلاح، از انواع قبلی آن متفاوت بوده و تفاوت آنها در این است كه ارتفاع متوسط نزدیك زمین به یكباره تبدیل به هدفی برای نفوذ مستقیم این سلاح و اجزاء آن خواهدشد.

به هرحال با توجه به زمان مداخله روسیه، ممكن است این دخالت با مجادله این دو كشور بر سر كناره گیری ایالات متحده در ژوئن 2002 از قرارداد منع موشك های بالستیك مرتبط باشد. این نگرانی در سطوح بالا، موازی شد با بیانیه ای كه در آوریل 1997 به وسیله دبیردفاع ملی آمریكا حول قدرت تسلیحات الكترومغناطیسی صادر شد. روسیه دارای سیستم گرم كننده یونوسفر به قدرتمندی هارپ بوده كه Sura نام دارد كه تقریبا در 150 كیلومتری شهر Nizhny Novgorod قرار گرفته است.

احتمال بزرگنمایی هدف دار

اما نگاه دیگری نیز وجود دارد كه تمامی گفته‌ها در مورد هارپ را یك بزرگنمایی و پروپاگاندای تبلیغاتی از طرف خود آمریكا می‌داند و معتقد است كه نه هارپ و نه هیچ تكنولوژی بشری دیگری، حداقل با توجه به محدودیت‌های دانش كنونی نمی‌تواند چنین قدرتی داشته باشد و كارهایی با این وسعت انجام دهد.

دیدگاه مذكور این تبلیغات را در راستای ترساندن دیگر ملت‌ها از آمریكا و به انقیاد و انفعال كشیدن آنها دانسته و باوری به كارایی هارپ در ایجاد خشكسالی، زلزله، توفان و دیگر اتفاقاتی كه به طور مثال ذكر شد، ندارد. کما اینکه با سرعتی که علم در پیش گرفته است و قرار است در سال 2035، به ازای هر 37 روز، علم بشر دوبرابر شود، چنین پیشرفت هایی دور از دسترس نباشد.

برای مثال دكتر ناصر حافظی مقدس، زمین شناس، مهندس زلزله شناسی و استاد دانشگاه، درباره پدیده هارپ می‌گوید:

«پروژه مطالعاتی هارپ درخصوص مطالعه اصول فیزیكی كنترل كننده یونوسفر است كه علاوه بر آمریكا چند كشور دیگر نیز در آن مشاركت دارند. هدف اصلی این پروژه بهبود ارتباطات رادیویی بوده است اگرچه ارتش آمریكا در این پروژه بدنبال كنترل و نظارت بر ارتباطات رادیویی است. 

مطرح شده كه آمریكا در ادامه پروژه جنگ ستارگان به دنبال نوعی سلاح الكترومغناطیسی جدید است كه با فشرده سازی بخشی از یونوسفر و انعكاس آن امواج الكترومغناطیسی با فركانس بالا كه قدرت حرارتی زیاد دارند را به مناطق مورد نظر در سطح كره زمین وارد كند. این مطلب فرضیه‌هایی است كه مشخص نیست قابلیت اجرایی داشته باشد.

منشأ شایعاتی كه درخصوص ارتباط زلزله با پروژه هارپ وجود دارد شاید از این طریق می‌باشد كه زلزله‌های بزرگ همراه با تغییرات وسیع در اتمسفر بالای منطقه كانونی می‌باشند و اغتشاشاتی را در كره یونوسفر ایجاد می‌كنند. تلاش‌هایی جهت استفاده از این پدیده برای پیش بینی زلزله نیز در حال انجام است. اما اینكه با هدایت امواج الكترومغناطیس بتوان در یك منطقه زلزله ایجاد نمود توجیه علمی ندارد»

دكتر محمدعلی رحمانی نیا، زمین شناس، كارشناس زلزله شناسی و استاد دانشگاه نیز در تحلیل موضوع هارپ می‌گوید:

«در وهله اول باید اشاره كنم كه هارپ، پروژه ای است که توسط چند كشور جهان از جمله آمریكا، روسیه، ژاپن، كانادا و... دنبال می‌شود و هدف آنها نیز شناخت لایه آیونوسفر و مطالعه آن است و در واقع پروژه هارپ، فقط مختص آمریكا یا یك كشور خاصی نیست، از طرفی هم ارتش آمریكا در بخش نیروهای دریایی و هوایی پروژه ای را درباره جنگ ستارگان دنبال می‌كنند و هدفشان این است كه بتوانند امواج الكترومغناطیسی را بر روی زمین برگردانند، كه اگر بتوانند این كار را انجام دهند، خواهند توانست حرارت زیادی را در نقطه ای از زمین ایجاد كنند»

• قبلی
• بعدی