نگارستان

آشنایی با کشور مالزی

مالِزی ، بعنوان یکی از کشورهای توسعه یافته جنوب شرق آسیا به پایتختی کوالالامپور می باشد که ساکنین آن از سه نژاد مالایی (۶۰٪)، چینی (۲۷٪)، هندی (۱۲٪) و غیره (۱٪) تشکیل شده‌است و دارای حکومت پادشاهی مشروطه است. این کشور به دست یک فرمانروای بلندپایه یا (Yang di-Pertuan Agong) که از آن به نام شاه مالزی یاد می‌شود، اداره می‌گردد. سازمان حکومتی در مالزی نسبتاً الگوبرداری از سازمان پارلمانی است اما در عمل، بیشتر قدرت در شاخه اجرائی دولت متمرکز می‌شود تا بخش مقننه آن. مجلس مالزی شامل یک مجلس نمایندگان (Dewan Rakyat یعنی خانه ملت) و یک مجلس سنا یا (Dewan Negara یعنی خانه کشور) می‌باشد.

مالزی که با کشورهای تایلند، اندونزی، سنگاپور، برونئی و فیلیپین همسایه است به دلیل واقع شدن در نزدیکی خط استوا ، آب و هوای استوایی دارد و پوشیده از جنگل‌های انبوه است و دربردارنده دو ناحیه جغرافیائی مجزا به نام‌های شبه‌جزیره مالی و بورنئو است و دریای جنوبی چین آن‌ها را از هم جدا می‌کند شبه جزیره مالزی یا مالزی غربی که بر روی شبه جزیره مالایی قرار دارد و از شمال با تایلند مرز خشکی دارد و از طریق جاده شوسه جوهور از جنوب با سنگاپور پیوند دارد ، دربردارنده شاه نشینهای جوهور، کداه، پاهنگ، نگری سمبیلان، کلانتان، پراک، سلانگور، پرلیس و ترنگانا بوده و دو ایالت آن را فرمانداران ملاکا و پنانگ و دو منطقه فدرال پوتراجایا و کوآلالامپور سرپرستی می‌کنند. بورنئوی مالزی یا مالزی شرقی که بخش شمالی جزیره بورنئو را دربردارد باآنکه هم مرز اندونزی است، زیر سرپرستی حکومت شاه نشین برونئی قرار دارد و دربردارنده ایالات ساباح و ساراواک و حوزه فدرال لابوآن است. هردو بخش غربی شبه جزیره مالزی و شرق مالزی، دارای منظره بسیار مشابهی از دشتهای مرتفع ساحلی هستند که اغلب از تپه‌ها و کوهستانهای جنگلی انبوه پوشیده شده که مرتفع‌ترین آن، کوه کینابالو به ارتفاع ۴٬۰۹۵٫۲ متر بر روی جزیره بورنئو قرار دارد. آب و هوای محلی، استوایی بوده که مشخصه آن بادهای موسمی سالانه‌است که (در ماههای آوریل و اکتبر) در جنوب غرب و (از اکتبر تا فوریه) در شمال غرب می‌وزد.

مالزی در گذشته جزو قلمرو امپراطوری بریتانیا محسوب می‌شد. کشور فدراتیو مالزی استقلال خود را در 31 ماه آگوست سال 1957 میلادی به دست آورد و در سال‌های اخیر اجرای برنامه‌های توسعه‌ای را در دستور کار خود قرار داده است که سبب شده این کشور در زمره کشورهای صنعتی جهان دسته‌بندی شود و به لحاظ اقتصادی پیشرفت خیره کننده ای داشته باشد که قسمتی از رونق اقتصادی خود را مدیون جاذبه های گردشگری خود و البته توجه کارشناساته به صنعت توریسم است.

پایتخت مالزی کوآلالامپور است اما سازمان‌های دولتی و وزارت‌خانه‌های این کشور در شهر جدید پوتراجایا (پایتخت اداری) این کشور واقع است. پوتراجایا، مرکز اداری جدید التاسیسی برای دولت فدرال مالزی است که تاحدی در نظر دارد از تراکم فزاینده داخل پایتخت مالزی، کوآلالامپور بکاهد و در عین حال  کوآلالامپور به عنوان مقر پارلمان و علاوه برآن مرکز بازرگانی و مالی کشور باقی می‌ماند. مالزی عضو سازمان ملل متحد و یکی از اعضای اتحادیه کشورهای آسیای جنوب شرقی (آ.سه.آن) است. نام «مالزی» زمانی انتخاب شد که فدراسیون مالایا؛ سنگاپور، صباح و ساراواک یک اتحادیه متشکل از ۱۴ ایالت را تشکیل دادند. البته در سال ۱۹۶۵ سنگاپور از مالزی جدا شد و به کشوری مستقل تبدیل گردید که با این حساب ۱۳ ایالت یا استان باقی ماند که  استاندار هر استان را اصطلاحاً «شاه» می‌نامند.

منابع طبیعی

مالزی از منابع طبیعی خوبی همچون کشاورزی، جنگلداری و نیز مواد معدنی برخوردار است. از لحاظ کشاورزی، مالزی اولین صادر کننده پلاستیک طبیعی (کائوچو) و خرمای روغنی است که همراه آن الوارها و تنه‌های بریده شده درختان، کاکائو، فلفل سیاه،فلفل، آناناس و تنباکو (توتون) موجب رشد این بخش شده‌است. خرمای روغنی، نیز یک جنس عمده صادراتی خارجی است. همچنین دولت مالزی برنامه‌هایی را برای غنی سازی قسمت بزرگی از این سرزمین را تحت شرایط جنگل طبیعی ، با نخل رونده کشت داده و در عین حال، پرورش درختان پرارزش همچون ساج و درختان دیگر را نیز برای استفاده از مغر آنها و کاغذ ترویج نموده‌است. کائوچو به عنوان تنها تکیه گاه اقتصاد مالزی، بطور وسیعی با روغن خرما به عنوان کالای صادراتی عمده کشاورزی مالزی جایگزین شده‌است.

قلع و نفت خام دو منبع عمده معدنی هستند که در اقتصاد مالزی از اهمیت خاصی برخوردارند. مالزی تا زمان فروپاشی بازار قلع در دهه۱۹۸۰، به تنهایی بزرگترین تولید کننده قلع جهان بود. نفت خام و گاز طبیعی در حوزه‌های برون ساحلی ساباه، ساراواک و ترنگانو، به خصوص در آن سه ایالت، کمک فراوانی به اقتصاد مالزی نموده‌است. دیگر کانی‌های دارای اهمیت شامل مس، طلا، بوکسیت، سنگ آهن و زغالسنگ به همراه مواد معدنی صنعتی نظیر خاک رس، کائولن، سیلیس، آهک، باریت، فسفاتها و سنگهای ساختمانی همچون گرانیت و نیز بلوک‌ها و قطعات مرمر هستند. مقادیر اندکی از طلا نیز تولید می‌شوند.

ترابری

مالزی جاده‌های بزرگی دارد که تمامی شهرها و نقاط اصلی را در ساحل غربی شبه جزیره مالزی به هم پیوند می‌دهد. طول شبکه آزادراه در مالزی نزدیک به ۱۱۹۲کیلومتر (۷۴۰مایل) است. این شبکه تمامی شهرها و مراکز مهم همچون دره کلانگ، جوهور باهرو و پنانگ را به دیگر نقاط پیوند می‌دهد. بزرگراه اصلی، بزرگراه شمال- جنوب به ترتیب از نقاط شمالی و جنوبی بوکیت کایوهیتام و جوهورباهرو در شبه جزیره مالزی امتداد می‌یابد. این بزرگراه بخشی از شبکه بزرگراهی آسیا است که تایلند و سنگاپور را نیز به هم پیوند می‌دهد.

جاده‌های شرق مالزی و کرانه خاوری شبه جزیره مالزی هنوز به نسبت توسعه نیافته هستند. آنها از جاده‌های پرپیچ و خم در نواحی کوهستانی تشکیل شده‌اند و برخی از آنها هنوز آسفالت نشده و شنی هستند. به همین سبب استفاده از رودخانه‌ها ، روش اصلی ترابری برای ساکنان محسوب می‌شود.

سرویس قطار در غرب مالزی با خط آهن مالایایی Keretapi Tanah Melayu انجام می‌گیرد و شبکه گسترده‌ای دارد که تمام نواحی و شهرهای این شبه جزیره و از جمله سنگاپور، را به یکدیگر پیوند می‌دهد.

بنادر دریایی Tanjong Kidurong، کوتا کینابالو, کوچینگ, Kuantan, Pasir Gudang, Tanjung Pelepas, Penang, Port Klang, سانداکان و Tawau وجود دارند.

همچنین فرودگاه‌هایی در رده جهانی وجود دارند مانند فرودگاه بین‌المللی کوآلالامپور در سپانگ، فرودگاه بین‌المللی بایان لپاز در پنانگ و فرودگاه بین‌المللی کوچینگ و فرودگاه بین‌المللی لنگکاوی که حرکت به سوی مقاصد بین‌المللی و داخلی و نیز مسیرهای هوایی کوتاه داخلی در نواحی روستایی ساباه و ساراواک در آن انجام می‌گیرد. مالزی موطن کم هزینه‌ترین سیستم حمل بار خطوط هوائی آسیا در منطقه‌است.

خدمات مخابراتی درون شهری عمدتاً از طریق پست رادیوئی مایکرو ویو برای شبه جزیره مالزی فراهم می‌شود. مخابرات بین‌المللی به وسیله کابلهای زیر دریایی و ماهواره انجام می‌گیرد. یکی از بزرگترین و مهمترین شرکتهای مخابراتی در مالزی، تلکام مالژیا برهاد (TM) است که تولیدات و خدماتی را برای خطوط ثابت، و موبایل و نیز خدمات دسترسی شماره گیری و پهنای باند اینترنتی را ارائه می‌نماید. این شرکت تقریباً دارای خدمات انحصاری خطوط ثابت تلفنی در کشور می‌باشد اما در مورد خدمات تلفن همراه ، شرکت‌های سل کام (Celcom)، مکسیس (Maxis) و دی جی (DiGi) بیشترین سهم را دارا می‌باشند.

بهداشت

جامعه مالزی برای گسترش و توسعه بهداشت اهمیت قائل بوده، و ٪۵ بودجه توسعه بخش اجتماعی دولت به بهداشت عمومی اختصاص داده شده  که یک افزایش بیش از ٪۴۷ نسبت به رقم پیشین آن است. این یعنی بهداشت دارای افزایشی بیش از ۲میلیارد رینگیت است. هم اکنون ۱۴ بیمارستان دولتی و مرکز بهداشتی با ظرفیت کلی ۲۸۱۶۳تخت و ۷ موسسه تخصصی درمانی (از جمله موسسات روانشناسی) با ظرفیت ۶۲۹۲تخت و ۲۲۵ واحد درمانی وابسته به بیمارستانهای خصوصی (از جمله زایشگاه و شیرخوارگاه) با ظرفیت ۹۴۹۸تخت در مالزی وجود دارد که اکثر آنها مجهز به جدیدترین تجهیزات تشخیصی و پرتونگاری هستند.

مذهب

اسلام دین رسمی این کشور می‌باشد ولیکن بدلیل اینکه مالزی یک جامعه چند دینی است ادیان اسلام ، بودائیسم ،مسیحیت و هندوئیسم در آن رواج دارد و پس از اسلام هندوها به برهما و چینی‌ها به بودا معتقد هستند و مسلمانها دارای رستورانها و فروشگاه‌هایی هستند که با آرم حلال مشخص می‌شوند.  اگرچه قانون اساسی مالزی از لحاظ نظری ، آزادی مذهبی را تضمین می‌کند، در عمل، این وضعیت چندان هم ساده نیست ولیکن در کل مردم مالزی شخصاً به اعتقادات مذهبی یکدیگر احترام می‌گذارند و عمدتاً مشکلات مذهبی داخلی از جهت سیاسی به وجود می‌آید.

فرهنگ

با توجه به طبیعت بخشنده این سرزمین ، بومی‌ها که اکثرا مسلمانند دارای اخلاقی خوش و دست و دل باز هستند. دارای نظم و ترتیب در کارها به شکل کاملاً اروپایی می‌باشند. که با توجه به سرمایه گذاریهای شرکت‌های ژاپنی در این کشور و نظارت و مدیریت ژاپنی‌ها این نظم در تمام جاها مشهود است.

موسیقی سنتی مالزی شدیداً تحت تاثیر اشکال چینی و اسلامی قرار گرفته‌است. این موسیقی بطور گسترده‌ای حول ابزار موسیقی چون گدانگ (طبل) می‌چرخد، اما دیگر ابزار ضربی (برخی ساخته شده از صدف)، رباب، وسایل موسیقی رشته‌ای یا کششی، سرونای (سرنا)، و ابزار موسیقی دهل مانند (نی دوشاخه)؛ فلوت و ترومپت هستند. این کشور دارای سنت توانمندی از رقص و درامهای همراه بارقص می‌باشد، که برخی ریشه تایلندی، هندی و پرتغالی دارند. دیگر اشکال هنرمندانه شامل (تئاتر سایه‌ای خیمه شب بازی)، (wayang| kulit wayang)، سیلات (هنر رزمی دارای سبک) و صنایع دستی همچون باتیک، بافندگی با نقره و برنزکاری، می‌باشد.

جاذبه‌های گردشگری

مالزی یکی از توریستی‌ترین کشورهای جنوب شرق آسیاست که آب و هوای شرجی و استوایی به مراکز تفریحی مالزی جاذبه خاصی بخشیده است. علاوه بر جاذبه‌های تفریحی، وجود فرهنگ‌های غنی آسیایی مانند مالایی، هندی و چینی بر این جذابیت افزوده است.

مالزی یکی از یکنواخت‌ ترین آب و هواهای آسیا را داراست بطوریکه  دمای هوا از 20 تا 30 درجه‌ سانتی‌گراد در مناطق مختلف در نوسان است و فصل باران‌های شدید در بخش غربی از شهریور تا آذر و در بخش شرقی از مهر تا اسفند می‌باشد.

بهترین زمان سفر از لحاظ فرهنگی و تفریحی ماه مبارک رمضان و سال نو چینی می‌باشد. با وجود اکثرییت مسلمان و بودایی این دو زمان یکی از بهترین اوقات برای لذت از فستیوال‌های خرید و تفریح مالزی هستند.

خیابان بینتانگ یا به زبان مالایی بوکیت بینتانگ (bukit bintang)  چند مرکز خرید مهم این شهر و چند رستوران را درخود جای داده است و با دکه‌ها و سوپر مارکت‌های به سبک هندی ، بازتاب این فرهنگ در کوالالامپور می‌باشد.

مرکز خرید لوکس استار هیل در این خیابان یکی از پر بیننده‌ترین گالری‌های هنری این شهر به حساب می‌آید.

موزه ملی، مسجد جامع، محله چینی‌ها، پارک آبی سانوی لاگون (sunway lagoon) و چندین مرکز خرید از جمله میدولی (midvalley) و وان یو (1U) پر رفت و آمد‌ترین محل‌های توریستی کوالالامپور و اطراف آن می‌باشند.

شهر بازی و سینمای چهار بعدی این شهر و هوای نسبتاً خنک یکی از مرتفع‌ترین شهرهای مالزی را به مرکز تفریحی تبدیل کرده است.

رفت و آمد به این جزایر توسط قایق‌های مسافرتی انجام می‌شود. پنانگ (penang) و پورت دیکسون (port dickson) از شهرهای ساحلی مالزی به شمار می‌آیند، ولی به دلیل آلودگی آب سواحل در بعضی از قسمت‌ها انتخاب مناسبی برای لذت از سواحل این کشور نمی‌باشد.

جنگل‌های شگفت‌‌انگیز ساباه و ساراواک می‌توانند انتخاب مناسبی برای افراد ماجراجو باشند.

شبه جزیره مالزی به سبب داشتن سواحل بیشمار و گوناگون در بخش‌های مختلفش، یکی از بزرگترین و مهمترین مکانهای غواصی در دنیا شمرده می‌شود.

محدوده ساراواک به سبب داشتن آبهای شفاف و گوناگونی ماهی‌ها از زیباترین جاذبه‌های مالزی به شمار می‌رود.

طبیعت زیبا و استوایی مالزی مکانهای متعددی را برای گردشگران علاقمند به طبیعت ارائه می‌کند.

تامان نگارا یا جنگل ملی مالزی از قدیمی‌ترین جنگلهای جهان به شمار می‌رود.

همچنین سواحل شرقی شبه جزیره مرکزی مالزی، دارای جزایر بسیار دیدنی و بکر می‌باشند که از آن جمله عبارتند از : جزیره پرهنتیان ، جزیره ردانگ ، جزیره تیومان و ترنگانو.

همچنین می‌توان به جزیرهٔ لنکاوی اشاره کرد که در شمال غربی مالزی واقع شده‌است و در زبان مالایی به معنی جزیرهٔ عقاب سرخ قهوه‌ای است.جزیرهٔ لنکاوی با جزیره کیش در خلیج فارس خواهر خوانده هستند.

برج‌های دوقلوی پتروناس که متعلق به شرکت نفتی پتروناس مالزی می‌باشند در حال حاضر بلندترین برجهای دوقلوی جهان می‌باشند که یکی از مکانهای توریستی شهر کوالالامپور را بوجود آورده‌اند و مرکز خرید سوریا در زیر این دو برج قلب تجارت کوالالامپور را تشکیل می‌دهند.

مجسمهٔ ایستادهٔ بودا در باتو کیو (کوالالامپور) بلندترین مجسمهٔ ایستاده دنیاست که همه روزه تعداد زیادی از توریست‌ها از آن دیدن می‌کنند.

پارک پرنده‌ها واقع در شهر کوالالامپور نیز بزرگترین باغ پرنده‌های روباز در دنیاست.

بلندیهای گنتینگ و مجموعه هتلها و رستورانها به همراه تنها کازینو یا قمار خانه موجود در مالزی که ورود مسلمانان مالائی به آن ممنوع است در بلندای تله کابین شهر گنتینگ در فاصله کمی از کوالالامپور، یکی دیگر از جاذبه‌های گردشگران در مالزی می‌باشد.

بازارهای محلی و فروشگاههای بسیار بزرگ داخل شهر کوالالامپور نیز شاید یکی دیگر از جاذبه‌های این شهر برای عده‌ای از گردشگران باشد.

• قبلی