ناظم تو میکروفون پرسید: کی میدونه پایتخت آمریکا کجاست؟
داد زدیم : واشنگتن
گفت یه مرگ بر امریکایی بگین که تو واشنگتن بشنون
ماهم یه داد زدیم که حلقمون پاره شد
دوباره پرسید: کی میدونه حرم اقا اما حسین کجاست؟
داد کشیدیم: کربلا
گفت یه صلوات بفرستین که آقا تو کربلا بشنون
ماهم یه فریاد کشیدیم که نزدیک بود قالب تهی کنیم
گذشت آن روزها، اما خیلی طول کشید که بفهمیم:
لس آنجلس تاریخ سینماست
نیو اورلئان مهد موسیقیه
نيويورك مهد درس و اقتصاد
اما هنوز یاد نگرفتیم که باید از اون همسایه نزدیک مدرسه که ساعت هفت صبح با صدای عربدمون بیدارشون کردیم، عذر بخواهیم
یاد نگرفتیم که به کسی نگیم: مرگ بر تو
و نفهمیدیم تو واشنگتن و کربلا صدامونو نشنیدن
چرا نگفتن به جای این حرفا داد بزنیم:
مرگ بر بیسوادی!
مرگ بر عقب افتادگی!
مرگ بر گرسنگی!
مرگ بر خونریزی و دشمنی!
مرگ بر او که به جای عشق به ما یاد داد بگیم مرگ!
چرا هیچوقت فکر نکردیم که بر اساس چه منطقی، کافری که بیمار میشود، دچار عذاب الهی شده ولی مسلمانی که بیمار میشود، دچار آزمون الهی...!
مرگ بر جهل و زنده باد آگاهی
