نگارستان

 یادم باشد

  قلب کسی را نشکنم

سنگ خیلی تنهاست

زندگی را دوست دارم

زمان بهترین استاد است

عشق کیمیای زندگیست

پاکی کودکیم را از دست ندهم

نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد

پلهای پشت سرم را ویران نکنم

حرفی نزنم که به کسی بربخورد

خطی ننویسم که آزاردهد کسی را

زندگی ارزش غصه خوردن ندارد

هیچگاه از راستی نترسم و نترسانم

معجزه قاصدکها را باور داشته باشم

از بچه ها میتوان خیلی چیزها آموخت

با کسی دشمنی نکنم شاید روزی دوستم شود

هیچگاه لرزیدن دلم را پنهان نکنم تا تنها نمانم

با کسی خیلی صمیمی نشوم شاید روزی دشمنم شود

امید کسی را از او نگیرم شاید تنها چیزیست که دارد

باید با سنگ هم لطیف رفتار کنم مبادا دل تنگش بشکند

از چشمه درسِِ خروش بگیرم واز آسمان درسِ پـاک زیستن

گره تنهایی و دلتنگی هر کس فقط به دست دل خودش باز میشود

آدمها همه ارزشمندند و همه می توانند مهربان و دلسوز باشند

قبل از هر کار با انگشت به پیشانیم بزنم

تا بعدا با مشت برفرقم نکوبم

هر گاه ارزش زندگی یادم رفت

در چشمان حیوانی که به سوی قربانگاه می رود زل بزنم

تا به مفهوم بودن پی ببرم

یادم باشد

برای درس گرفتن و درس دادن به دنیا آمده ام 

نه برای تکرار اشتباهات گذشتگان

نگاره ها

• قبلی
• بعدی