سفیر عشق برای همسرم 17، دل نوشته ای زیبا، پندآموز، عاشقانه و سرشار از حکمت، فلسفه و قدردانی نادر ابراهیمی برای همسرش برگرفته از کتاب چهل نامه کوتاه به همسرم، را تقدیم میکنم به همه زوجهای جوان، تا بخوانند و بدانند قدر و ارزش عشقشان را، تا دوست بدارند و ایثار کنند و ببخشند وجودشان را در راه دوست داشتن، و ببینند که چه آسان میتوانند باهم بودن را، باهم زیستن را، و باهم رفتن را، عاشقانه تجربه کنند و یقین کنند که زندگی است و تنها دوست داشتن.
عزيز من
گهگاه در لحظه هاي پريشان حالي مي انديشم كه چه چيز ممكن است عشق را به كينه، دوست داشتن را به بيزاري و محبت را به نفرت تبديل كند. راستش اگر پاي شخصيت هاي داستانهايم در ميان باشد، امكاناتي براي تبديل هاي مصيبت باري به دهنم مي آيد ، اگرچه هنوز هيچ يك از آنها را رغبت نكرده ام كه باور كنم و به كار بگيرم اما زماني كه اين پرسش، مستقيما در باب رابطه من و تو به ميان بيايد، اطمينان خدشه ناپذيري دارم به اينكه هرگز چنين واقعه منهدم كننده اي پيش نخواهد آمد ،هرگز.
بارها و بارها انديشيده ام که چه چيز ممكن است محبت مرا به تو، حتي مختصري تقليل بدهد؟ چه چيز ممكن است؟ نه به همه آن مسائلي كه شايد به فكر تو هم رسيده باشد، فكر كرده ام ولي قابل قبول نيست.
اعتماد به نفسي به وسعت تمامي آسمان داشته باش ، چرا كه ارادت من به تو ارادتي مصرفي نيست و به وسعت تمامي آسمان است. در جهان، قدرتي وجود ندارد كه بتواند عشق را به كينه تبديل كند و اين نشان مي دهد كه جهان با همه عظمتش در برابر قدرت عشق، چقدر حقير است و ناتوان.
اي عزيز
من نيز چون تو در باب انهدام عشق ، داستان های بسيار خوانده ام و شنيده ام ، اما گمان مي كنم ، يعني اعتقاد دارم كه علت همه اين ويراني هاي تاسف بار، صرفا سست بودن اساس بنا بوده است و بيش از اين حتي حقيقي نبودن بنا.
عزيز من
امروز كه بيش از همه عمرم،خاك اين وطن دردمندم را عاشقم و نمانده چيزي كه كارم همه از عاشقي به جنون و آوارگي بكشد، بيش از همه آن جمله كوتاه كه روزگاري درباره تو گفتم، به دلم مي نشيند و خالصانه بودنش را احساس مي كنم:
تو را چون خاك مي خواهم، همسر من
در عشق من به اين سرزمين، آيا هرگز امكان تقليلي هست؟
