سفیر عشق برای همسرم 38
سفیر عشق برای همسرم 38، دل نوشته ای زیبا، پندآموز، عاشقانه و سرشار از حکمت، فلسفه و قدردانی نادر ابراهیمی برای همسرش برگرفته از کتاب چهل نامه کوتاه به همسرم، را تقدیم میکنم به همه زوجهای جوان، تا بخوانند و بدانند قدر و ارزش عشقشان را، تا دوست بدارند و ایثار کنند و ببخشند وجودشان را در راه دوست داشتن، و ببینند که چه آسان میتوانند باهم بودن را، باهم زیستن را، و باهم رفتن را، عاشقانه تجربه کنند و یقین کنند که زندگی است و تنها دوست داشتن.
بانو
خوشبختي را در چنان هاله اي از رمز و راز فرو نبريم كه خود درمانده از شناختنش شويم. خوشبختي را تابع لوازم و شرايط بسيار دشوار و اصول و قوانين پيچيده ادارك ناپذير ندانيم تا چيزي ممكن الوصول به ناممكن ابدي تبديل شود. خوشبختي را چنان تعريف نكنيم كه گويي سيمرغي بايد تا آن را از قله قافي بياورد.
خوشبختي، عطر مختصر تفاهم است كه اينك در سراي تو پيچيده و عطري است باقي كه از آغاز تا پايان اين راه، هميشه مي توان بوييدش.
مادر بزرگي داشتم كه براي ديدار حضرت خضر، برنامه اي چهل روزه داشت. چهل روز، تاريك روشن سحر بعد از نماز خود را صفا مي داد، جلوي خانه را آب و جارو مي كرد، قدري گلاب به فضا مي بخشيد و روز چهلم به انتظار مي نشست. نخستين پيرمردي كه مي گذشت براي مادر بزرگ، حضرت خضر بود. مادر بزرگ از او چيز زيادي نمي خواست، چيز تازه اي نمي خواست، توقعي نداشت و از روزگار با او به شكايت سخن نمي گفت. مادر بزرگ فقط زير لب مي گفت که اي حضرت سلامت و شادي را در خانه ما حفاظت كن.
مادر بزرگ، غير ممكن را با مهرباني و خلوصش نه تنها ممكن بلکه بسيار آسان كرده بود. من بعد ها كه جوان شدم و مادربزرگ ديگر وجود نداشت، تنها با ياد آوري آن بوي گلاب سحرگاهي و آن عطر خاك آب خورده، خوشبختي را در حجمي بسيار عظيم احساس مي كردم، مي لرزيدم و به ياد مي آوردم كه مادربزرگ با كمك حضرت خضر، چقدر خوب مي توانست شادي را به خانه ما بياورد و در خانه ما نگه دارد.
خوشبختي را ساده بگيريم اي دوست، ساده بگيريم
خوشبختي را تنها به مدد طهارت جسم و روح در خانه كوچكمان نگه داريم
