شعر حماسی و ملی گرایانه خـاک پـاک وطــن ایران در ستایش سرزمین شکوهمند و جاوید پارس، سرزمینی از سلاله کوروش و داریوش و خشایار
من ایــرانیــم عشــق مـن ایـن بود
کـه مهــر وطــن بهـر من دیـن بود
ببوســم من این خـاک پـاک وطــن
کـه پایـنـــده شــد نام ایــران مـــن
هـمـیــن افــتـخـــارم اهــورایــیــم
قلـم قاصــر از شـور و شیـدایـیــم
چو این مملکت ملک شیـران بود
سلاح مـن ایـن نــام ایــران بـــود
نیــازم بـه میـــراث ایـــران مــن
همان تخت جمشید دشمـن شکـن
همان قصر پر شوکـت و با وقـار
همـان ملـک شـاهـان با اقــتــدار
نیــازم بــه فــردوســی بــاخــرد
خــرد تــا ابــد نـام او مـی بـــرد
بـود افتخـارم که ایــران زمـیــن
شـده مهــد رستــم یـل بی قریـن
همـان پهلــوان دلیـــر و نـژنـــد
بمیــرد کـه ایــران نیابـد گـزنــد
اگــر وارث آن یـلان گشتـه ایـم
اگر دل به این مملکت بسته ایم
بسـازیـــم ایــران فخــر زمــان
به یـاری یـــزدان و ایــرانـیـان
پاینده سرزمین جاوید ایران
