روان شناسی مسائل جنسی کودکان
آموزش مسائل جنسی به کودکان و پاسخ به پرسش های آنان، مطلبی است که اکثر پدر و مادر ها حتی دوست ندارند راجع به آن فکر کنند، و همیشه از پاسخ دادن به آنها طفره می روند. ایرانیان به دلیل فرهنگ خاصی که دارند، همیشه از صحبت کردن در این گونه مسائل، با فرزندانشان پرهیز می کنند، اما باید بدانید این مسئله نیز نیاز به آموزش دارد، مانند اینکه شما به کودکتان یاد می دهید که چگونه قاشق و چنگال را برای غذا خوردن در دست بگیرد، یا چگونه به دستشویی برود. درحالیکه یکی از مهمترین تاثیرهایی که کودك از همبازی های خود می گیرد، هویت جنسی اوست.
یک فرد برای اینکه زندگی سالم به همراه نیازها و عواطف صحیح را داشته باشد ، احتیاج دارد تا هویت جنسی درستی داشته باشد. حتماً تا به حال خاله بازی یا مامان بازی را انجام داده و حتی بازی نمودن کودکان را دیده اید. اما گاهاً در برخی از موارد این خاله بازی تبدیل به دکتربازی می شود. یعنی از آنجائی که دختربچه به صورت ناخودآگاه، علاقمند به نازکردن و دیده شدن است، در بین بازی، بیمار شده و پسربچه ای که همبازی اوست، نقش دکتر را بر عهده گرفته و از آنجائی که او نیز به دنبال کشف کردن جنس مقابل است ، تنها نسخه ای که برای بیمار خود می پیچد، آمپول زدن است و خود نیز تزریق آن را بر عهده می گیرد! هر دو از این بازی لذت می برند و البته آن را بازی می دانند.
بیمار از اینکه لمس می شود و آقای دکتر از اینکه لمس و کشف می کند! با این حال هر دو کودك می دانند که کاری که در حال انجام دادن آن هستند، اشتباه و نادرست است و برای همین نباید چیزی به والدین گفت!
متاسفانه بیشتر والدین هم چیزی از این موضوع نمی فهمند و آنجایی هم که گاهاً متوجه این موضوع می شوند، معمولاً تبدیل به یک روانشناس آگاه شده و عکس العمل ایشان فقط یک جمله است: اشکال ندارد، بچه اند آخه! و یا طوری رفتار و تنبیه می کنند که کودکان فقط یاد گرفته و متوجه می شوند که این کارها را نباید در مقابل دیدگان دیگران انجام داد و این رفتارها را دوباره بصورت مخفیانه انجام می دهند.
متاسفانه این روانشناسان گرامی فراموش کرده اند که اکثر نکات تربیتی را باید در همین سنین آموزش داد و تکرار یک رفتار خاص مانند در اختیار قرار دادن خود، به زودی ممکن است به عادت و نیاز تبدیل شود. البته بدون این که او احساس گناه کند، به او توضیح دهید که عضو خصوصی هر کس، مخصوص خود اوست و دیگر این کار را تکرار نکند، و اگر کسی، دفعه دیگر این کار را با او کرد، شما از دست او ناراحت نمی شوید، فقط سریعا به شما خبر دهد و هر نوع رفتار نامناسب و ناراحت کننده ای را بدون ترس و نگرانی به شما بگوید.
کودکان در به وجود آمدن این نوع اتفاقات بی گناهند و گناه اصلی برعهده والدین است.آنها هستند که فرزند خود را درست تربیت نکرده و او را با برخی از مفاهیم آشنا نساخته اند. پس به فراخور سن و سال و بلوغ جسمی و فکری فرزندتان، با او در زمینه مسائل جنسی صحبت کنید و آموزش های اساسی و اولیه مانند نظافت، خصوصی بودن آن عضو را به او بدهید، خلاصه این که تربیت جنسی او را نادیده نگیرید. همچنین، انتظار می رود والدین ، فرزندان را با مفاهیم کلماتی که در دین و شریعت به نام محرم و نامحرم و یا حلال و حرام از آن یاد شده و یا کلماتی که در فرهنگ و عرف از آ ن به عنوان ناموس و شأن و حیا و ... یاد کرده است ، آشنا کرده ودر عین این که خود رعایت کرده، آنان را به رعایت آن ترغیب و عادت دهند و این مفاهیم را در ذهن آن ها پایه ریزی نمایند.
اگر فرزندمان را در حین دکتر بازی دیدیم...
آنچه مسلم و طبیعی به نظر می رسد این است که اغلب کودکان در سنین 3 تا 5 سالگی، کنجکاویهای بسیاری را در ارتباط با فیزیک و آناتومی بدن خویش دارند. همین امر موجب می شود تا به بازیهایی مثل دکتر بازی، علاقه نشان دهند یا در ارتباط با تفاوتهایشان با جنس مخالف، از خود کنجکاوی نشان دهند و گاهی حین دکتر بازی میخواهند همدیگر را معاینه کنند و یا به هم آمپول بزنند! در این گیرودار گاهی اعضای بدن همدیگر را میبینند. بسیاری از والدین نسبت به این جور رفتارها واکنش بسیار شدیدی نشان میدهند.
یادتان باشد در این جور مواقع، دعوا و سرزنش اصلا راه حل مناسبی نیست، تصور نکنید این جور رفتارها با غرض و قصد جنسی صورت گرفته، در صورت دیدن این صحنه ها، فورا نزد بچه ها رفته و از آنها بخواهید که آمپول را به دستشان بزنند و یا دندان های همدیگر را معاینه کنند، خلاصه حواس بچه ها را پرت کنید و ماجرا را خاتمه دهید، بعد سر فرصت با فرزندتان صحبت کنید و محدوده بازی را برایش مشخص کنید و به او بگویید که می دانید او نقش دکتر و یا بیمار را بازی می کرده و فقط بازی بوده، اما او دیگر بزرگ شده و نباید عضو خصوصی خود را در معرض دید دیگران قرار دهد.
بدون این که او احساس گناه کند، به او توضیح دهید که عضو خصوصی هر کس، مخصوص خود اوست و دیگر این کار را تکرار نکند، و اگر کسی، دفعه دیگر این کار را با او کرد، شما از دست او ناراحت نمی شوید ، فقط سریعا به شما خبر دهد و هر نوع رفتار نامناسب و ناراحت کننده ای را بدون ترس و نگرانی به شما بگوید. اگر کودکان درست تربیت شده و پاسخ برخی از سئوالات خود را می دانستند هرگز بازی مفید و زیبای خاله بازی تبدیل به دکتر بازی نمی شود!
آنچه مهم است اینکه اولا، والدین و مربیان بدانند که این رفتارها در کودکان، به هیچ عنوان جنبه جنسی ندارد و خطری در این زمینه برای بچه ها وجود ندارد. در واقع کودکانی که در شرایط طبیعی و با حفظ صیانت محیط تربیتی، در فضایی مناسب و شایسته بزرگ می شوند، در سنین کودکی با مشکلات جنسی روبرو نمی شوند و سوالات مکرر بچه ها در این زمینه را نباید به وجود تمایلات جنسی در آنها نسبت داد.
بنابراین وقتی والدین و مربیان باور کردند که سخن در تمایل جنسی در کودکان در میان نیست، رفتارهای بچه ها در زمینه کشف خودشان و جنس مخالفشان، غیرعادی و بی ادبانه به نظر نمی رسد. اما مهم است که این رفتارهای کودکان تحت نظر بزرگترها باشد. یعنی والدین و مربیان باید دقت داشته باشند که کنجکاوی بچه ها در این زمینه به حد و مرز خاصی ختم شود و ادامه پیدا نکند. می توان همواره بچه ها را تحت نظارت مستقیم و غیر مستقیم داشت و یا حواس آنها را پرت کرد.
تبیان
