نگارستان

 پناه بر خداوند

 خداوندا چنان غرق گناهم که جز دامان مهربانت،جایگاهم نیست

اما چنان روسیاهم که روی آمدن سوی دامان مهربانت را ندارم

خداوندا از کارهایی که کرده ام تنها به تو پناه می برم 

خداوندا از اینکه

حسد کردم

تظاهر به مطلبی کردم که اصلاً نمی دانستم

زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم

در غذا خوردن به یاد فقیران نبودم

مرگ را فراموش کردم

در راهت سستی و تنبلی کردم

عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم

در سطح پایین ترین افراد جامعه زندگی نکردم

منتظر بودم تا دیگران به من سلام کنند

شب بهر نماز شب بیدار نشدم

دیگران را به کسی خنداندم غافل از اینکه خود خنده دارترازهمه هستم

لحظه ای به ابدی بودن دنیا و تجملاتش فکر کردم

در برابرمتکبرین،متکبرتر ودربرابر متواضعین،متواضع تر نبودم

شکمم سیر بود و یاد گرسنگان نبودم

زبانم گفت بفرمایید ولی دلم گفت نفرمایید

نشان دادم کاره ای هستم، خدا کند که پست و مقام پستمان نکند

ایمانم به بنده ات بیشتر از ایمانم به تو بود

منتظر تعریف و تمجید دیگران بودم

غافل  از اینکه تو بهتر از دیگران می نویسی و با حافظه تری

در سخن گفتن و راه رفتن ادای دیگران را درآوردم

پولی بخشیدم و دلم خواست از من تشکر کنند

از گفتن مطالب غیر لازم خودداری نکردم و پرحرفی کردم

کاری را که باید فی سبیل الله می کردم

نفع شخصی ، مصلحت یا رضایت دیگران را نیز در نظر داشتم

نماز را بی معنی خواندم و حواسم جای دیگری بود

در نتیجه دچار شک در نماز شدم

بی دلیل خندیدم و کمتر سعی کردم جدی باشم

خداوند را از معادلات زندگیم حذف کردم

کسی صدایم زد اما من خودم را از روی ترس،جهل وحسد به نشنیدن زدم

خداوندا از اینکه  اینها فرازهایی از توبه نامه شهید 13 ساله ای

بنام علیرضا محمودی است به تو پناه میبرم. انسان بی گناه

13 سالهای که برای نیل به وصالت ، به پیشواز شهادت رفت

حال ما که دودستی به دنیا چسبیده ایم چه بگوییم

ما نیز تنها میتوانیم بگوییم

خداوندا به تو پناه می بریم

نگاره ها

• قبلی
• بعدی