بمب افکن فوق پیشرفته و نسل آینده هایپرسوار

جهان پس از جنگ جهانی دوم، شاهد ظهور جنگنده های پیشرفته و بمب افکن های هولناکی بوده است که در زرادخانه تسلیحات هوایی پیشرفته و مخوف نیروی هوایی آمریکا بعنوان برترین قدرت نظامی جهان، میتوان به جنگنده رهگیر F-14 Tomcat ملقب به گربه های افسانه ای، جنگنده چابک و توانای F-15 Eagle ملقب به عقاب آسمان ها، جنگنده چند منظوره و مافوق صوت F-16 Falcon ملقب به شاهین صحرا، جنگنده مافوق صوت و چند منظوره F-18 Hornet ملقب به زنبور سرخ، بمب افکن سنگین و استراتژیک B-52 Stratofortress ملقب به دژ پرنده، هواپیمای شناسایی استراتژیک SR-71 Blackbird ملقب به پرنده سیاه، اشاره کرد.

همگام با پیشرفت تکنولوژی و پيشرفته تر شدن رادارها، بحث رادارگريزي از درجه اهمیت بالایی برخوردار میشود كه گوشه هاي كوچكي از فناوري رادارگريزي را در بمب افكن هاي پس ازنسل بمب افکن B-52 Stratofortress آمريكا، یعنی بمب افکن ضربتی و رادارگریز F-117 Nighthawk، بمب افکن مافوق صوت B-1 Lancer ملقب به نيزه دار آسمان، جنگنده رادارگریز و فوق مدرن F-22 Raptor ملقب به جانور شکاری مي‌بينيم. ولي نهايت و كمال اين فناوري را در جنگنده نسل پنجم، سکون پرواز، چندمنظوره و فوق پیشرفته F-35 Lightning ملقب به صاعقه و بمب افکن استراتژیک و فوق سنگین B-2 Spirit، ملقب به شبح مشاهده مي كنيم که به این اسکادران هولناک، توان و قدرت خیره کننده ای افزوده است.

اما نیاز به داشتن تسلیحات راهبردی و استراتژیک با توانائی های ناشناخته و سری، زمینه را برای ظهور تسلیحات مخوف و هولناکی آماده میکند که بمب افکن  فوق سری و مخوف Hyper Soar، یکی از آنهاست. بمب افکنی که استنادات موجود تنها براساس ادعای چند نشریه است که مدعی شده اند تعدادی عکاس، موفق به شکار تصاویری با استفاده از تلسکوپ از پروازهای شبانه این بمب افکن شده اند.

هایپر سوار (Hyper Soar) پرنده ای فراتر از یک بمب افکن

سالها پیش شاید پرواز برای انسان آرزویی دست نیافتنی بود ولی اکنون او بدین آرزو دست یافته است ولی پس از پرواز تازه متوجه مشکل جدیدتری شد و آن مدت طولانی پرواز از نیمی از محیط کره زمین بود. هرچند با ورود موتورهای جت، این مدت زمان برای هوانوردان کاهش یافت ولی باز هم فاصله تا نتیجه مطلوب زیاد بود. بمب افکن هایپرسوار، خود دریچه ای گشود تا آرزوی کاهش مدت زمان پرواز به واقعیت نزدیکتر شود.

جنگنده بمب افکن هایپر سوار(HyperSoar) یک جنگنده و یا در اصل بمب افکنی هولناک است که برای  قرن 21 طراحی شده است و با ابعادی هم اندازه بمب افکن B-52 Strafortress که می تواند از خاک آمریکا به پرواز در آمده و به هر نقطه ای از جهان که مورد نیاز است، در هر سرعت و در هر ارتفاعی حمله هوایی کرده و بدون استفاده از سوختگیری هوایی و نیز بدون استفاده از پایگاه واسطه زمینی و با استفاده از تجهیزات پیشگیرانه دفاعی فوق پیشرفته درون خود به سلامت به پایگاه خود در آمریکا بازگردد.

در صورت نهایی شدن طرح ساخت این بمب افکن که دارای پروژه ای فوق سری است، فاصله 17 ساعته پرواز بین استرالیا و لندن به 1.5 ساعت کاهش خواهد یافت و امید انسان به کاهش فاصله ها روز به روز بیشتر خواهد شد. این بمب افکن میتواند با سرعتی معادل 6700 مایل بر ساعت (10 ماخ) و با مقدار دوبرابر مهمات هواپیماهای بمب افکن ساب سونیک (زیر سرعت صوت)، به پرواز در آید.

ساختمان این بمب افکن به گونه ای طراحی شده است که با وارد شدن به اتمسفر زمین و استفاده از کمترین نیروی ممکن، خود را به سمت هدف رسانده و ماموریت خود را انجام دهد. برای این کار، این پرنده با روشن کردن موتورهای نیرومند خود تا ارتفاع 130000 پایی از سطح زمین بالا می رود و سپس موتورهای خود را خاموش میکند تا به صورت شیرجه ای با شیب پایین، مجددا سرعت گرفته و مقداری از مسیر خویش را بدون استفاده از سوخت طی کند. سپس مجددا موتورهای قدرتمند خود را روشن کرده و مجددا به ارتفاع فوق باز میگردد. همانطور که میدانیم جو زمین در مقابل اجسام خارج از زمین که به سطح زمین نزدیک می شوند دارای نوعی مقاومت است و از ورود آن تا حد ممکن جلوگیری میکند. پس بمب افکن هایپر با استفاده از همین خاصیت به علاوه موتورهای نیرومند خود می تواند در طول اتمسفر زمین به سمت هر منطقه مورد نیاز پرواز کند.

این پرنده به طور مثال برای انجام یک ماموریت در شرق آسیا با پرواز از آمریکا و بر فراز اقیانوس اطلس به بیش از 25 جهش در یک پرواز یک ونیم ساعته نیاز دارد تا بر فراز هدف خود قرار گیرد. زاویه مورد نیاز به هنگام هربار صعود و سقوط در هر جهش تقریبا پنج درجه می باشد که البته خدمه این هواپیما نیز به هنگام هربار سقوط و صعود، نیرویی ناچیز از جاذبه را احساس خواهند نمود. این نیرو معادل نیروی دوران یک کودک توسط یک فرد بزگسال است که از طرف کودک احساس می شود که تقریبا نیروی ناچیزی است. البته نیروی G بمب افکن هایپر می تواند تا صدها مرتبه از آن کوچکتر باشد. اگرچه طرحهای حمل مسافر توسط این پرنده مخاطره آمیز ذکر شده ولی در کل هیچ خطری در خارج از جو، همچون برخورد با پرتابگرهای ماهواره و یا سایر لانچرهای فضایی این پرنده را تهدید نمیکند.

ساختار موتور هواپیما

طرح موتوراین هواپیما مبنی بر استفاده از موتورهای موشکی و راکتی برای پرتاب این پرنده از پایگاه پروازی به سمت جو و سپس باز گرداندن آن به سمت مقصد در داخل جو است. البته طرح دیگری نیز مبنی بر استفاده ازموتورهای جت پیشرفته برای قرار دادن این پرنده در جو مطرح شده است.

موتور این بمب افکن، دارای سه دریچه کنترل جریان هواست که اولی در جلو، دومی در وسط و سومی در انتهای این موتور قرار دارد و وضعیت باز و بسته بودن هریک از آنها، قابلیت های متفاوتی به این بمب افکن مخوف عطا می نماید که در وضعیت های مختلف پرواز و ماموریت، راهگشا خواهد بود.

• در حالتی که تمام دریچه ها باز باشد، موتور همانند یک راکت هوادم عمل خواهد کرد که در برخی موشکهای هوا به هوای فرانسوی برای پرتاب سریع، مورد استفاده قرار میگیرد.
• زمانی که دریچه انتهایی بسته شود، موتور همانند یک رمجت عمل خواهد کرد که مناسب برای پرواز در بالای  جو است.
• در حالتی که دریچه ابتدایی بسته شود، موتور همانند یک اسکرم جت عمل خواهد کرد که بهترین گزینه برای صعود به جو است و قادر است سرعت هواپیما را تا 10 ماخ برساند.
• در حالت نهایی که دریچه میانی بسته شود، موتور تبدیل به یک راکت میشود که برای پرتاب از زمین و ایجاد سرعت اولیه کاربرد خواهد داشت.

یکی دیگر از ایده های بکارگیری شده در این طرح استفاده از گرمای ناشی از اصطکاک جو هنگام شیرجه به درون اتمسفر است. این پرنده می تواند گرمای وارد شده را جذب و در زمان اوج گیری مجدد و قرار گیری در خارج از اتمسفر که دارای دمایی بسیار پایین است، استفاده کند. البته این طرح در حال تحقیق است.

روش دیگر برای تامین نیروی اوج دهنده در این پرنده استفاده از موتور های اسکرم جت است. این موتورها با قابلیت فشرده سازی و دادن شتابی بیش از حد معمول به ذرات ورودی هوا می توانند نیرویی بسیار بالاتر از موتورهای جت برای هایپر ایجاد کنند. در هر صورت امکان استفاده از این نوع موتورها حداقل برای دادن شتاب اوج گیری به هایپر غیر محتمل نخواهد بود. زیرا این موتورها پرتاب کننده های خوبی در سرعت های فراصوت هستند.

 

طراحی بمب افکن به صورت کاملا آئرودینامیک انجام شده است و دارای طول بسیار بالایی است که بتواند همچون یک راکت برای گرفتن شتاب عمل کند. لبه های خارجی در گوشه های اتصال قسمت بالایی هواپیما با قسمت پایینی برای افزودن قابلیت آئرودینامیک آن به صورت کاملا زاویه دار در نظر گرفته شده است.

برای دفع مشکل ناشی از سرعت های بالا در این بمب افکن، قسمت جلویی به صورت نازک تر و کم عرض تر از قسمت انتهایی هواپیما برای تحمل فشار بسیار بالای امواج صوتی طراحی شده است. علاوه بر این خود بمب افکن همچون یک بال بزرگ است که با توجه به نوع شکل بندی آن، نیروی بالابرانه آن در سرعتهای بالا بسیار افزایش می یابد.